Year: 2015

Enter the rabbit's lair...

Ευχές για το νέο χρόνο

“Εύχομαι στο νέο χρόνο που έρχεται να κάνεις λάθη. Γιατί αν κάνεις λάθη, τότε κάνεις καινούργια πράγματα, προσπαθείς καινούργια πράγματα, μαθαίνεις, ζεις, σπρώχνεις τον εαυτό σου, αλλάζεις τον κόσμο σου. Κάνεις πράγματα που δεν έκανες ξανά, μα πιο σημαντικό όλων – κάνεις κάτι”. Neil Gaiman *** Έτσι, με αυτή την ενδιαφέρουσα κουβέντα του Νιλ Γκέιμαν…
Read more

Τα Χριστούγεννα του Καρόλου Ντίκενς

Ένα αφιέρωμα στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Τσαρλς Ντίκενς Σύμφωνα με μια διαδεδομένη αφήγηση της εποχής, ήταν 1870 όταν μια νεαρή κοπέλα κάπου στους δρόμους του Λονδίνου πληροφορήθηκε το θάνατο του συγγραφέα Καρόλου Ντίκενς. Η κοπέλα ξαφνιάστηκε και αναφώνησε μεμιάς: «Ο Ντίκενς νεκρός; Αυτό σημαίνει δηλαδή πως θα πεθάνει και ο Άι Βασίλης;» Γιατί, βλέπετε, ο…
Read more

Η Δύναμη που Σκορπάς

Επιστροφή σπίτι με τον ηλεκτρικό. Δυο νέοι – ένα αγόρι και μια κοπέλα – συνομιλούσαν. Ήταν-δεν ήταν 20 χρονών. Η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω από κινητά τηλέφωνα. «Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει την καλύτερη οθόνη». «Ναι, έτσι έχω ακούσει κι εγώ». Ένα γρήγορο βλέμμα μου στο χώρο, την ίδια στιγμή, ήταν αρκετό για να εντοπίσει με μια…
Read more

Ο αμφιλεγόμενος Ντέιβιντ Γκρίφιθ… Ιστορία του Βωβού Κινηματογράφου #2

Ήταν σχεδόν ειρωνικό. Η ίδια Ευρώπη που γέννησε στις αρχές του νέου αιώνα αξιοθαύμαστες νέες μορφές τέχνης και επέκτεινε τους πνευματικούς ορίζοντες της πέρα από τα συμβατικά όρια των καιρών, έμελλε να αναλωθεί, σε βαθμό αυτοκαταστροφικό, στην συμβατική – τόσο συμβατική – περιπέτεια ενός μάταιου πολέμου. Ο κόσμος είχε δώσει πνοή στον Πικάσο και τον…
Read more

Στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας #2: Τσουκνίδες και ποτά

Βραδινή ώρα, κι ενώ το ημερολόγιο σημαίνει επίσημα χειμώνα. Και για δες, το Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανοίγει τις πόρτες του για άλλη μια φορά. Ένας υποχθόνιος κόσμος, σκαμμένα τούνελ ξέχειλα χαρτόδετους χαρακτήρες και φλογερές ιδέες, απευθυνόμενα σε σένα, ανήσυχε, βιβλιοφάγε· σε σένα, άγνωστε συνοδοιπόρε επισκέπτη. Να λοιπόν που βρίσκεσαι πάλι στο αχνοφώτιστο, φορτωμένο με βιβλία…
Read more

Η Ιστορία της Τζαζ, μέρος ΙΙ: Τα Φώτα της Νέας Ορλεάνης

Εισαγωγή: Σε μια κακόφημη συνοικία της Νέας Ορλεάνης… Ήταν μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα, μα στη Συνοικία των Κόκκινων Φώτων δεν είχαν ανάγκη από ήλιο. Τα φώτα που ξεπηδούσαν απ’ τα στενά και τα σοκάκια έβαφαν με ερυθρόχρωμες ακτίνες τους σκονισμένους δρόμους μέρα-νύχτα. Δρόμοι υγροί, νοτισμένοι, ξέχειλοι φτηνή επιθυμία και ξοδεμένες συνουσίες. Οι πόρνες της Συνοικίας…
Read more

Αντίδοτο στη Θλίψη. Δυο λόγια για το Δεκαήμερο

Μια αληθινή ιστορία θα σας πω, βγαλμένη από το μεγάλο χρονικό της Λογοτεχνίας. Στον απόηχο των ημερών και των γεγονότων, νομίζω μπορεί να σας πει κάποια πράγματα – όπως είπε σε μένα όταν ξετύλιξε το νήμα της στη σκέψη μου. Πάμε αρκετούς αιώνες πίσω. Στα σκληρά χρόνια του Μεσαίωνα, κάπου στα μισά του 14ου αιώνα, τον…
Read more

Χώμα, Σκόνη και Άμμος

Η πραγματικότητα κάποιες φορές με ξεπερνάει. Δες – έχω χτίσει μια διαδικτυακή φωλιά την οποία προσπαθώ να γεμίζω με όλα όσα αγαπώ. Βιβλία, μουσικές, τέχνες, κινηματογράφο… Ένα λαγούμι καταχωνιασμένο θα ‘λεγε κάποιος κάτω από το έδαφος, πλημμυρισμένο με όμορφες μοναχικές ενασχολήσεις. Και μοιράζομαι τις ενασχολήσεις μου αυτές με τον κόσμο. Και πιστέψτε με – θα…
Read more

Ένα, Δύο, Τρία, Motherfuckers

Πέρασα μπροστά από ανοιχτή τηλεόραση τις προάλλες – θύμιζε συνάντηση με παλιό φλερτ που ντρέπεσαι στην ανάμνησή του και το δικαιολογείς μόνο λέγοντας «δεν είχα μυαλό τότε». Αναγγελία του Προσεχώς του δελτίου ειδήσεων – όμοια με κινηματογραφικό τρέιλερ. Θέαμα για ξοδεμένους μεσήλικους. “Σάρωσε τα βραβεία του Τάδε Διαγωνισμού o Justin Timberlake”. Αυτό μετά τα νέα…
Read more

Ο Αντίλαλος της Παναγίας των Παρισίων…

« – Η δυστυχία μου είναι πως μοιάζω ακόμη πολύ με άνθρωπο. Θα’ θελα να ‘μουν κανονικό ζώο, σαν αυτή εδώ την κατσίκα». Ο Κουασιμόδος, σε μια από τις λιγοστές κουβέντες του. Εισαγωγή. Οι καμπάνες της Νοτρ Νταμ. Απ’ τα βάθη του Μεσαίωνα οι καμπάνες της Νοτρ Νταμ σκορπίζουν τον κρυστάλλινό τους ήχο. Και αν…
Read more