«Γεννηθήκαμε στη Γη σαν είδος… Μα δεν είμαστε προορισμένοι να πεθάνουμε σε αυτή». Χθες βράδυ εξόρμησα από το λαγούμι μου με προορισμό το διάστημα. Να το πω αλλιώς – είδα το “Interstellar”, τη νεότερη ταινία του Christopher Nolan. Μπαίνοντας στην κινηματογραφική αίθουσα γνώριζα μόνο πως είχε ως θέμα της την «καταστροφή του κόσμου» και την…
Read more
Έχει περάσει καιρός από τότε που γυρνούσα στα φοιτητικά στέκια, μα λίγο που παρακολουθώ τις εξελίξεις, τις σχετικές με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και την καταστολή τους από τα ΜΑΤ, σκέφτομαι πόσο ίδια παραμένουν τα πράγματα – ίσως και χειρότερα. Τα πρόσωπα αλλάζουν, μα οι ρόλοι μένουν ίδιοι… Όσο αφορά τους αστυνομικούς; Λίγο καιρό μετά…
Read more
Έπεσε, λέει, το Τείχος του Βερολίνου. Σπουδαία τα λάχανα. Ο κόσμος όλος περιβάλλεται με τείχη. Ο ουρανός ο ίδιος είναι χτισμένος με τούβλα. Και μεις οι ίδιοι φέρουμε τα τείχη μέσα μας – οι ορίζοντες της σκέψης μας είναι τούβλα, το ένα πάνω στ’ άλλο, κτίρια θεόρατα προκαταλήψεων, στερεοτύπων, ιδεοληψίας και δογματισμού. Η ικανότητα μας…
Read more
Οι βάρβαροι ζουν ανάμεσά μας. Η φωτογραφία αυτή που βλέπετε έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης από πλήθος κόσμου, Έλληνες και ξένους. Προέρχεται από τον τοίχο ενός Δημοτικού σχολείου στη Νίκαια, όπου ζωγραφίστηκε το πελώριο, εντυπωσιακό graffiti που βλέπετε – η έκταση του καλύπτει ολόκληρο τον τοίχο του κτιρίου. Θέμα του; Ο Αμαζόνιος ποταμός. Δυο παιδιά της…
Read more
To σημερινό μας αφιέρωμα διαφέρει από τα άλλα. Δε θα ιχνηλατήσουμε την ιστορία των τεχνών, ούτε θα μιλήσουμε για συγγραφείς ή ταινίες. Δε θα καταπιαστούμε με ζητήματα κοινωνικά, ούτε θα πιάσουμε τη φιλοσοφία. Το σημερινό κείμενο δεν απευθύνεται σε όλους. Πρόκειται για μια ανάρτηση αμιγώς νοσταλγικού χαρακτήρα, η οποία θα ταξιδέψει ορισμένους από εμάς στα χρόνια…
Read more
“Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από ανήσυχα όνειρα, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε πελώρια κατσαρίδα. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα πάνω στη σκληρή ράχη του που ‘μοιαζε με πανοπλία και είδε, όταν σήκωσε λιγάκι το κεφάλι, την τουρλωτή, καφετιά κοιλιά του, που ήταν χωρισμένη σε σκληρές, καμπυλωτές δίπλες και μόλις συγκρατούσε τα σκεπάσματα για…
Read more
Ήταν 1953 όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ο “Μικρός Ήρως”. Ένα από τα μακροβιότερα περιοδικά στην ιστορία του ελληνικού τύπου και ένα από τα αγαπημένα αναγνώσματα χιλιάδων παιδιών στα πέτρινα εκείνα χρόνια της δεκαετίας του 50 και του 60. Μια περίοδος στη διάρκεια της οποίας η αναφορά στην Αντίσταση ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις των Ιταλών…
Read more
Σπουδαίες οι μέρες που πηγαίνουμε τα ρολόγια μας μία ώρα πίσω. Θα έπρεπε να γίνονται συχνότερα. Να τα πηγαίνουμε και μία και δύο και τρεις ώρες πίσω. Ενδεχομένως θα έπρεπε να το κάνουμε έξι μήνες τον χρόνο, σε καθημερινή βάση. Να πηγαίνουμε κάθε μέρα τα ρολόγια μας όχι μία, μα 24 ώρες πίσω. Έτσι οι…
Read more
Ε, εσύ. Σε σένα μιλάω, ναι. Θα σου πω δυο λόγια που σκέφτηκα χθες βράδυ. Ή πριν κάποια χρόνια. Ή που θα σκεφτώ στο μέλλον, αιώνες μετά. Δεν έχει σημασία, ο χρόνος είναι αδιάφορος. Αυτό που έχει σημασία είναι να δώσεις βάση. Γιατί, ξέρεις, δε ξηγιέσαι καλά, φίλος. Δε ξηγιέσαι καθόλου καλά. Όχι απέναντι μου…
Read more
Ραφαήλ – Η σχολή των Αθηνών Υπάρχει εδώ κι εκεί μια μερίδα κόσμου που θα τη δεις να εμπνέεται από αρχαιοελληνικές περικεφαλαίες, ξίφη, δόρατα, πολεμικούς θώρακες, φάλαγγες, Σπαρτιάτες πολεμιστές, «ή ταν ή επί τας», και άλλα σχετικά. Θα ακούσεις κάποιους από αυτούς να κραυγάζουν «πατριωτικά» συνθήματα και θα τους δεις να βαδίζουν σε στρατιωτικό σχηματισμό,…
Read more
Πρόσφατα σχόλια