Month: April 2015

Enter the rabbit's lair...

Μπωντλαίρ: Ο Τρελός και η Αφροδίτη

“Τι εξαίσια μέρα! Το απέραντο πάρκο λιγοθυμάει κάτω από το καυτό μάτι του ήλιου, όπως η νεότης κάτω από την κυριαρχία του Έρωτος. Η καθολική έκστασις των πραγμάτων δεν εκφράζεται με κανέναν θόρυβο· ως και τα νερά μοιάζουν αποκοιμισμένα. Αντίθετα από τις ανθρώπινες γιορτές, εδώ εκτυλίσσεται ένα σιωπηρό όργιο. Θα έλεγε κανείς ότι ένα φως,…
Read more

Ανάμνηση σε νότες μιας καλοκαιρινής βραδιάς

Ο ήλιος βυθιζόταν νωχελικά στην πορφύρα του ουρανού. Η θάλασσα, η αιώνια μνηστή του, περίμενε σαν κάθε μέρα να τον υποδεχτεί στο βάθος του ορίζοντα. Οι σκιές είχαν πλατύνει στο νησί της Σύρου. Ήταν η ώρα που οι τελευταίοι λουόμενοι εγκατέλειπαν την παραλία και οι παραθεριστές ξεκινούσαν τη βραδινή τους έξοδο. Μια ράθυμη διάθεση επικρατούσε,…
Read more

Το “Μεγάλο μας Τσίρκο”… Όταν το Θέατρο πολέμησε τη Χούντα

Εισαγωγή στο «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη Η 21η του Απρίλη έχει καθιερωθεί ως η «μαύρη επέτειος» της Χούντας. Η μέρα που τα τεθωρακισμένα των συνταγματαρχών βύθισαν τη χώρα στην άχρωμη άβυσσο της δικτατορίας. Ωστόσο αναρωτιέμαι: γιατί μόνο η 21η του Απρίλη; Γιατί όχι και η 22η του μήνα; Η 23η; Η 24η; Πες…
Read more

Η αληθινή ιστορία ενός μικρού φυσιολάτρη

Είχε παππού γιατρό και πατέρα γιατρό. Ο παππούς μάλιστα ήταν ξακουστός την εποχή του. Ο θείος του, επίσης, παραλίγο να είχε ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, μα κάπου συνέβη ένα ατύχημα και την έκανε νωρίς για τα άνω διαμερίσματα. Μα δεν είχε σημασία αυτό – το παιδί όφειλε να γίνει γιατρός, τέλος· όπως ο παππούς του…
Read more

Όταν ο Τσέχωφ ανέβαζε τον “Γλάρο”…

Πέτρες και Χρυσός. Μια Εισαγωγή. Οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν και με τους οποίους συναναστρεφόμαστε είναι σαν τα χαλίκια και τα βότσαλα της άμμου. Χρειάζεται να ψάξεις ανάμεσά τους για να εντοπίσεις τα κοχύλια. Κάποιες φορές θα μπορούσαμε να τους παρομοιάσουμε και με τα πετρώματα σ’ ένα ορυχείο, σκοτεινό και αχανές. Κανείς ποτέ δεν αποκρυπτογραφεί…
Read more

Η Ομπρέλα και η Συνήθεια

Απ’ το ημερολόγιο του κούνελου, Τετάρτη κάπου στο πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη. Λίγες μέρες πριν το Πάσχα. Ήταν ένα συννεφιασμένο πρωινό που μόνο άνοιξη δε θύμιζε. Είχα ξεμυτίσει απ’ τη φωλιά μου και γύριζα εδώ κι εκεί, όταν παρατήρησα μια γυναίκα που περπατούσε κρατώντας ανοιγμένη πάνω απ’ το κεφάλι της μια ομπρέλα. Όλα καλά ως…
Read more