Year: 2019

Enter the rabbit's lair...

Καλή Χρονιά από τον Κούνελο

Σα να βλέπω τον Παλιό Χρόνο. Κάθεται μόνος στον σταθμό περιμένοντας το τελευταίο τρένο. Έχοντας φτάσει πια στα βαθιά γεράματα, το χέρι του σφίγγει το βαρύ παλτό του, ενώ στη γενειάδα του φωλιάζουν οι νιφάδες του χιονιού. Στην απέναντι πλατφόρμα ο Νέος Χρόνος γελάει απ’ τη κούνια του και τινάσσει ανέμελα τα στρουμπουλά μωρουδίστικα πόδια…
Read more

Αναζητήσεις

Ξύπνημα στις 5 τα ξημερώματα. Ωράρια άνω-κάτω, προσωπικός ρυθμός των ημερών ανακατεμμένος σαν κακή πρόσμιξη αλκοολούχων ποτών. Καθ’ οδόν για τη δουλειά, περπάτημα σε νωπό πλακόστρωτο έρημων νυχτερινών δρόμων, παραδομένων στη σιγαλιά των όψιμων νυχτερινών ονείρων του πλήθους. Μέρες που αναγκάζεσαι να γυρίζεις την πόλη πάνω-κάτω – μα δεν κάνεις τουρισμό. Η αναζήτηση σπιτιού, όταν…
Read more

Μετρώντας τις ώρες

Δουλειά Μετράς τις ώρες. Οι δείκτες στο ρολόι μοιάζουν γίγαντες με πέτρινα ποδάρια. Κρέμεσαι απ’ τη ράχη τους σαν ναυαγός στο νησί του Κύκλωπα. Απόδραση! Γλυκιά απόδραση! Κάθε ώρα που περνά, κάθε πάτημα του γίγαντα, ξεφυσούν αέρα στο αερόστατο της σκέψης σου. Και υψώνεσαι όλο και ψηλότερα, περιμένοντας να πετάξεις πώς και πώς. Μα τα…
Read more

Τι είναι οι λέξεις;

Τι είναι οι λέξεις; Εκείνες που λέμε, εκείνες που σκεπτόμαστε κι εκείνες που καταγράφουμε; Η παγίδα που στήνουμε για να πιάσουμε τα θηρία στα δάση• Το φράγμα που ορθώνουμε μπροστά από τον χείμαρρο• Οι ψαρόβαρκες με τις οποίες αρμενίζουμε στον ωκεανό• Το παζλ που παλεύουμε να χτίσουμε• Η κορυφή του προσωπικού μας Empire State Building•…
Read more

Once upon a time in Hollywood… Κάποιες σκέψεις

Τελευταίος και καταϊδρωμένος, είδα χθες το “Once Upon a Time in Hollywood” – και σκέφτηκα “και δεν γράφω δυο λόγια”; Να σημειώσω εδώ πως ανήκω σε εκείνους που εκτιμούν το συνολικό έργο του Ταραντίνο (παρά τις κάποιες ενστάσεις) και συγκαταλέγω αμφότερα τα “Pulp Fiction” και “Inglourious Basterds” στα έργα-ορόσημα των 90’s και 00’s αντίστοιχα. Προσοχή:…
Read more

Στο Δρόμο του Μεταξιού [μέρος ΙΙΙ]: Η άγνωστη Κίνα

Η κινέζα Άλικη Είναι μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες. Το κοριτσάκι με τα σχιστά μάτια κρυφοκοιτάζει με περιέργεια μέσα από τη μισάνοιχτη πόρτα του βαγονιού. Το τρένο διασχίζει τις απέραντες εκτάσεις της μεσοδυτικής Κίνας, μέσα από την έρημο Τακλαμακάν, σχίζοντας σαν γαιοσκώληκας την άμμο, διεισδύοντας ολοένα και βαθύτερα σε μέρη παραδομένα στο σκιόφως –…
Read more

In quest for a love affair… Αναζητώντας το τέλειο μέρος για διάβασμα

Για εμάς, τους εραστές του διαβάσματος, η αναζήτηση ενός ιδανικού μέρους για ανάγνωση μοιάζει με την αναζήτηση κάποιας αρχέγονης βουκολικής Αρκαδίας: εκεί που σου ψιθυρίζει ο χαύνος ζέφυρος και κόβουν βόλτες ημίγυμνες νύμφες ανάμεσα στα δέντρα – του κάλλους των οποίων ίσα που κλέβεις μια ματιά, την ώρα που το βιβλίο έχει γύρει στα χέρια…
Read more

Ρόμπερτ Μπερνς: Ωδή σ’ ένα Ποντίκι

«Μικρό γυαλιστερό γυαλιστερό ζωάκι οπού φοβάσαι όλο και ζαρώνεις, μην τρέχεις να γλυτώσεις από μένα με βιάση τόση! Δε σε χτυπά το φτυάρι μου και δε μπορεί να σε σκοτώσει!  Πολύ λυπάμαι πού οι άνθρωποι εχτροί γίναν σ’ όλα τα πλάσματα της φύσης, ώστε να σκέφτεσαι τόσο κακά γι’ αυτούς και να φοβάσαι εμένα πού…
Read more

Η Ιστορία των Cure. Κεφάλαιο 2: Τα γιορτινά χρόνια

Αναγέννηση Τα πάντα έδειχναν να έχουν τελειώσει. Το συγκρότημα έφτανε στο τέλος του δημιουργικού του κύκλου, πνιγμένο σε μια μαύρη, παχύρευστη, κολλώδη θάλασσα άρνησης και πόνου, μια άβυσσο μηδενισμού. «Είχα χάσει κάθε φίλο που είχα», εξομολογήθηκε αργότερα ο Robert Smith, «κάθε έναν χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, κι αυτό γιατί ήμουν απίστευτα δυσάρεστος, απωθητικός και εγωκεντρικός.…
Read more

Το τέρας με τα πολλαπλά κεφάλια (έχει ένα κεφάλι λιγότερο)

Κάθε φασισμός γεννιέται μέσα από την κρίση, τη φτώχεια, την ανεργία και το άγχος. Η κομματική του συνιστώσα δεν αποτελεί παρά το επίσημό του προσωπείο – μα πίσω από το προσωπείο ενεδρεύει πάντα το ίδιο τέρας με τα πολλαπλά κεφάλια. Και αν έχει ένα κεφάλι λιγότερο… το τέρας παραμένει. Ένα τέρας που αντλεί δύναμη από…
Read more