Month: May 2019

Enter the rabbit's lair...

Χούλιο Κορτάσαρ… για τη Τζαζ

«Μέσα από ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο ακουγόταν το θέμα που μάγευε τον Ολιβέιρα, μια ανώνυμη τρομπέτα και μετά το πιάνο, όλα μες στους αχνούς ενός παλιού γραμμόφωνου και μιας ελεεινής ηχογράφησης, από μια ορχήστρα ο Θεός να την κάνει, πριν την εμφάνιση της τζαζ, αλλά στο κάτω κάτω απ’ αυτούς τους παλιούς δίσκους, απ’ τα show…
Read more

Game of Thrones. Ένας απολογισμός

Κάτι σαν εισαγωγή Ε λοιπόν, αυτό το κείμενο παρουσιάζει την εξής ιδιαιτερότητα: είχα ξεκινήσει να γράφω, χθες το απόγευμα, «λίγα λόγια» για το Game of Thrones και τη συνολική αίσθηση που μου απέφερε η σειρά, τώρα που τελείωσε. Μετά από τρεις σχεδόν ώρες γραψίματος διαπίστωσα πως το «σύντομο» κείμενό μου είχε ξεπεράσει τις 2500 λέξεις… και…
Read more

À bout de souffle… Ή όλα ή τίποτα.

Ένα αφιέρωμα στην ταινία “Με Κομμένη την Ανάσα” του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ [Τόπος: μικροσκοπικό δωμάτιο στο διαμέρισμα της Πατρίσια. Ο Μισέλ και η Πατρίσια στο κρεβάτι] ΜΙΣΕΛ: “Θα άφηνες κάποιον άλλο άντρα να σε χαϊδέψει;” [τη χαϊδεύει απαλά] ΠΑΤΡΙΣΙΑ: “Ξέρεις… είπες πριν ότι φοβάμαι. Αλήθεια είναι – φοβάμαι. Επειδή θέλω να με αγαπάς. Μα, την ίδια…
Read more

Οι Γερμανοί Ξανάρχονται… Ένα απόσπασμα – και μια υπενθύμιση

[Τόπος: Αυλή στο σπίτι του Θόδωρου. Ο Θόδωρος παρέα με τρεις φίλους του. Μεσημεράκι.] ΘΟΔΩΡΟΣ: “Να μωρέ παιδιά… Από νωρίς είχα πάει στον κινηματογράφο να δω ένα έργο… Ύστερα, πήγα στην αγορά να ψωνίσω κάτι. Καθώς γύριζα, επεσα μεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Πώς τη σκαπουλάρησα βρε παιδιά, ένας Θεός το ξέρει.” ΦΙΛΟΣ 1 [δεξιών πεποιθήσεων]:…
Read more

Στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας #13: Λογοτεχνία και Χιούμορ

Η λέξη «χιούμορ» στα λατινικά συνδέεται εννοιολογικά με την «υγρασία». Και «υγρός» σημαίνει ρευστός, σε κίνηση, όχι άκαμπτος, όχι κολλημένος. Με άλλα λόγια, αν υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεκολλήσει τον αιώνια κολλημένο κόσμο απ’ τη θέση του – αυτό είναι το χιούμορ. Το χιούμορ είναι το υγρό αντίδοτο σε κάθε νοητική κόλλα ισχύος,…
Read more

Τα Πεινασμένα Τσακάλια. Του Ηλία Βενέζη

Ένα κεφάλαιο από την “Αιολική Γη” του Ηλία Βενέζη «Έρχονταν νύχτες πού τίποτα δεν ακουγόταν, τίποτα δε γινόταν έξω στα Κιμιντένια. Ήταν οι νεκρές νύχτες. Σε βουβά κύματα κατέβαινε απ’ τα σύννεφα κι απ’ τα βουνά η δροσιά, κατέβαιναν και κάθονταν πάνω στα φύλλα οι στάλες. Το ταξίδι τους ήταν αδιατάρακτο, στην καθαρή ατμόσφαιρα που…
Read more

Ένα παιδί ρωτά για την Πρωτομαγιά. Του Μενέλαου Λουντέμη.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Ένα Παιδί Μετράει τ’ Άστρα” «Ο Μέλιος γύρισε στην πόλη και τριγύριζε στα σοκάκια σαν χαμένο πρόβατο. Μασούσε λίγο λίγο τα κουλούρια του, και τώρα είχαν μείνει στην τσέπη του μόνο ψίχουλα. Σε μια στιγμή, γυρνώντας από ένα δρομάκι, άκουσε κάτι φωνές να τραγουδάνε ένα τραγούδι, που πρώτη φορά τ’ άκουε…
Read more