Month: September 2019

Enter the rabbit's lair...

Μετρώντας τις ώρες

Δουλειά Μετράς τις ώρες. Οι δείκτες στο ρολόι μοιάζουν γίγαντες με πέτρινα ποδάρια. Κρέμεσαι απ’ τη ράχη τους σαν ναυαγός στο νησί του Κύκλωπα. Απόδραση! Γλυκιά απόδραση! Κάθε ώρα που περνά, κάθε πάτημα του γίγαντα, ξεφυσούν αέρα στο αερόστατο της σκέψης σου. Και υψώνεσαι όλο και ψηλότερα, περιμένοντας να πετάξεις πώς και πώς. Μα τα…
Read more

Τι είναι οι λέξεις;

Τι είναι οι λέξεις; Εκείνες που λέμε, εκείνες που σκεπτόμαστε κι εκείνες που καταγράφουμε; Η παγίδα που στήνουμε για να πιάσουμε τα θηρία στα δάση• Το φράγμα που ορθώνουμε μπροστά από τον χείμαρρο• Οι ψαρόβαρκες με τις οποίες αρμενίζουμε στον ωκεανό• Το παζλ που παλεύουμε να χτίσουμε• Η κορυφή του προσωπικού μας Empire State Building•…
Read more

Once upon a time in Hollywood… Κάποιες σκέψεις

Τελευταίος και καταϊδρωμένος, είδα χθες το “Once Upon a Time in Hollywood” – και σκέφτηκα “και δεν γράφω δυο λόγια”; Να σημειώσω εδώ πως ανήκω σε εκείνους που εκτιμούν το συνολικό έργο του Ταραντίνο (παρά τις κάποιες ενστάσεις) και συγκαταλέγω αμφότερα τα “Pulp Fiction” και “Inglourious Basterds” στα έργα-ορόσημα των 90’s και 00’s αντίστοιχα. Προσοχή:…
Read more

Στο Δρόμο του Μεταξιού [μέρος ΙΙΙ]: Η άγνωστη Κίνα

Η κινέζα Άλικη Είναι μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες. Το κοριτσάκι με τα σχιστά μάτια κρυφοκοιτάζει με περιέργεια μέσα από τη μισάνοιχτη πόρτα του βαγονιού. Το τρένο διασχίζει τις απέραντες εκτάσεις της μεσοδυτικής Κίνας, μέσα από την έρημο Τακλαμακάν, σχίζοντας σαν γαιοσκώληκας την άμμο, διεισδύοντας ολοένα και βαθύτερα σε μέρη παραδομένα στο σκιόφως –…
Read more