«Τριανταοχτώ χρονών. Πέρασαν τα νιάτα με τα όνειρα, κυλάει κι’ ο χρόνος που φέρνει το μεστωμένο άντρα στο κατώφλι του χινόπωρου. Τα γερατιά; Είναι ακόμα μακριά. Μα που είναι και τα νιάτα; Τι απομένει από τη φλόγα της ψυχής, αυτή που φώτιζε τη ζωή με αντιφεγγίσματα πορφυρά; Τι κέρδισα, τι έχασα στο μεγάλο τριανταοχτάχρονο παζάρι…
Read more
«Εδώ είναι η Χώρα της Συνουσίας, όπου δε βρίσκονται ούτε δέντρα, ούτε άστρα, ούτε προβλήματα. Υπέρτατος άρχοντας είναι το σπερματοζωάριο. Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, το μέλλον είναι απόλυτα αβέβαιο, το παρελθόν ανύπαρκτο. Σε κάθε εκατομμύριο καινούριων υπάρξεων οι εννιακόσιες ενενήντα εννέα χιλιάδες εννιακόσιες ενενήντα εννέα είναι καταδικασμένες να πεθάνουν χωρίς ελπίδα να ξαναγεννηθούν ποτέ. Ο…
Read more
«Κάλυψε τη στενοχώρια της κάτω από ένα στρώμα make up και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη. Τώρα ήταν έτοιμη για τη βραδινή έξοδο.» – Μια καθημερινή αφήγηση «Πάρε την πιο καλή σου πόζα… ένα, δύο, τρία, κλικ!» – Σκέψη πριν από μια selfie «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο» – Ντοστογιέφσκι Η σημερινή ανάρτηση έχει χαρακτήρα ανολοκλήρωτο. Θα έλεγα πως αποτελεί περισσότερο μια σειρά…
Read more
Κάθε ανάρτηση έχει κι ένα θέμα· μα η αποψινή σκέφτηκα να μην έχει κάποιο θέμα. Ή μάλλον, να έχει για θέμα της κάτι δίχως εξέλιξη και τέλος – κάτι που στην ουσία του μένει πάντα ανολοκλήρωτο. Όλα ξεκίνησαν ακούγοντας μουσική – υπάρχουν ορισμένες ιστορίες που προκύπτουν μέσα από τραγούδια. Ακούγοντας λοιπόν στο τρένο το soundtrack του Nino Rota από…
Read more
«Άγιες Γραφές, γέροντα, είναι τα φύλλα της καρδιάς μου. Όλα τ’ άλλα φύλλα εγώ τα ξέσκισα» Σύμφωνα με τον συγγραφέα του, Νίκο Καζαντζάκη, ο «Τελευταίος Πειρασμός» συνιστά ένα προσωπικό φόρο τιμής σε μια απ’ τις μορφές που στάθηκαν καθοριστικές στη διαμόρφωση της σκέψης του: εκείνη του Χριστού. Μια αφιέρωση, μια κατάθεση ψυχής. Μα στον κόσμο…
Read more
«Εκείνη όμως τη μέρα, με την καταιγίδα που είχε σηκωθεί χωρίς να βρέξει, αναγκαστήκαμε με τη Σιμόν να φύγουμε απ’ τον πύργο και να το βάλουμε σα ζώα στα πόδια διασχίζοντας το εχθρικό σκοτάδι, με τα ρούχα μας χαμένα και τη φαντασία μας στοιχειωμένη. Λίγο αργότερα ξαναβρήκαμε τα ποδήλατά μας και μπορέσαμε να προσφέρουμε ο…
Read more
Το πνεύμα, από αδράνεια και οκνηρία, προσηλώνεται συνήθως μονάχα σε ό,τι εύκολο και ευχάριστο του είναι: η τάση αυτή θέτει διαρκώς όρια στη γνώση μας· ποτέ κανείς δεν μόχθησε να εκτείνει το μυαλό του, να το πάει μακρύτερα από τα όριά του. Θα κοκκινίζαμε συχνά και για τις ευγενέστερές μας πράξεις, εάν μπορούσε ο κόσμος…
Read more
Μια αληθινή ιστορία θα σας πω, βγαλμένη από το μεγάλο χρονικό της Λογοτεχνίας. Στον απόηχο των ημερών και των γεγονότων, νομίζω μπορεί να σας πει κάποια πράγματα – όπως είπε σε μένα όταν ξετύλιξε το νήμα της στη σκέψη μου. Πάμε αρκετούς αιώνες πίσω. Στα σκληρά χρόνια του Μεσαίωνα, κάπου στα μισά του 14ου αιώνα, τον…
Read more
« – Η δυστυχία μου είναι πως μοιάζω ακόμη πολύ με άνθρωπο. Θα’ θελα να ‘μουν κανονικό ζώο, σαν αυτή εδώ την κατσίκα». Ο Κουασιμόδος, σε μια από τις λιγοστές κουβέντες του. Εισαγωγή. Οι καμπάνες της Νοτρ Νταμ. Απ’ τα βάθη του Μεσαίωνα οι καμπάνες της Νοτρ Νταμ σκορπίζουν τον κρυστάλλινό τους ήχο. Και αν…
Read more
“Κόντρα στις αντιλήψεις ορισμένων στενόμυαλων ατόμων, οι οποίοι θα εγκλώβιζαν την ανθρώπινη ράτσα στη γη αν είχαν τη δυνατότητα, σαν κάποιος μαγικός κύκλος που δεν πρέπει ποτέ να βγεις απ’ την περίμετρό του, κάποια μέρα θα μπορούμε να ταξιδεύουμε στη σελήνη, τους πλανήτες και τ’ αστέρια, με την ίδια ευκολία, ταχύτητα και σιγουριά με την…
Read more
Πρόσφατα σχόλια