Category: Ποίηση

Αποσπάσματα από τα «Δοκίμια της Οκνηρίας» του Γιοσίντα Κένκο Για την απλότητα «Είναι υπέροχο ο άνθρωπος να έχει απλά γούστα, να αποφεύγει την υπερβολή, να μη λαχταράει την κοσμική επιτυχία. Είναι αλήθεια ότι από την αρχαία εποχή οι σοφοί άντρες σπάνια ήταν πλούσιοι. Στην Κίνα υπήρχε κάποτε ένας άντρας που λεγόταν Χσου Γιου και δεν…
Read more

Ένα απόσπασμα από την “Ταυτότητα” του Μίλαν Κούντερα – και δυο λόγια περί φιλίας «Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα το μοναδικό νόημα της φιλίας έτσι όπως τη ζούμε σήμερα», είπε ο Ζαν–Μαρκ στη Σαντάλ. «Η φιλία είναι απαραίτητη στον άνθρωπο για την καλή λειτουργία της μνήμης του. Το να θυμόμαστε το παρελθόν μας, το να το…
Read more

«Όλοι οι άνθρωποι απεχθάνονται τα σιχαμερά πλάσματα• πόσο, λοιπόν, περισσότερο εμένα πρέπει να με απεχθάνονται, που είμαι ο πιο σιχαμερός από όλα τα άλλα ζωντανά πράγματα! Ακόμα και συ, ο πλάστης μου, με αποστρέφεσαι και με περιφρονείς, εμένα τα πλάσμα σου, που μ’ αυτό η τέχνη σου είναι δεμένη με δεσμά που λύνονται μονάχα με…
Read more

Ένας εργάτης αναρωτιέται διαβάζοντας «Τις Θήβες ποιος με τις εφτά τις πύλες έχει χτίσει; Μες στα βιβλία δεν αναφέρονται παρά βασιλιάδων ονόματα μονάχα. Οι βασιλιάδες είχανε τις πέτρες κουβαλήσει; Την πόλη Βαβυλώνα που τόσο συχνά καταστρεφόταν ποιος την έχτιζε κάθε φορά; Στη χρυσωμένη πολιτεία της Λίμας όπου ζούσαν οι οικοδόμοι της, σε ποια σπίτια της…
Read more

«Μια κούπα με κρασί ανάμεσα σε λούλουδα. Πίνω μονάχος δίχως να ‘ναι αντίκρυ μου ένας φίλος. Υψώνοντας την κούπα προσκαλώ τη φωτεινή σελήνη• Μ’ αυτήν και τη σκιά μου — λέω— θα ‘μαστε τρεις.» Σήμερα επιθυμώ να μιλήσω για σένα, φίλε απ’ τα παλιά. Και θέλω να πιω κρασί στους στίχους σου, τους λουσμένους στο…
Read more

«Πάνω απ’ τα κύματα λες και πετά, βοριάς στην πλώρη και σ’ όλη τη ράντα ένα καράβι που στην κάθε του μπάντα δέκα μπούκες κανόνια κυττούν στ’ ανοιχτά. Μπουκανιέρων σκαρί με τ’ όνομα “Ο Τρόμος” που κάνει να τρέμουν χιλιάδες εχτροί. Ψηλά απ’ τα νερά τ’ αδέρφι φεγγάρι στα ξάρτια του ανάμεσα ανέμοι σφυρούν, τα…
Read more

Δουλειά Μετράς τις ώρες. Οι δείκτες στο ρολόι μοιάζουν γίγαντες με πέτρινα ποδάρια. Κρέμεσαι απ’ τη ράχη τους σαν ναυαγός στο νησί του Κύκλωπα. Απόδραση! Γλυκιά απόδραση! Κάθε ώρα που περνά, κάθε πάτημα του γίγαντα, ξεφυσούν αέρα στο αερόστατο της σκέψης σου. Και υψώνεσαι όλο και ψηλότερα, περιμένοντας να πετάξεις πώς και πώς. Μα τα…
Read more

«Μικρό γυαλιστερό γυαλιστερό ζωάκι οπού φοβάσαι όλο και ζαρώνεις, μην τρέχεις να γλυτώσεις από μένα με βιάση τόση! Δε σε χτυπά το φτυάρι μου και δε μπορεί να σε σκοτώσει!  Πολύ λυπάμαι πού οι άνθρωποι εχτροί γίναν σ’ όλα τα πλάσματα της φύσης, ώστε να σκέφτεσαι τόσο κακά γι’ αυτούς και να φοβάσαι εμένα πού…
Read more

Περάστε, αγαπητοί! Περάστε στο όμορφο Λαγούμι μας, που άνοιξε ξανά τις πόρτες του για σας… Ένα πράγμα μόνο σας παρακαλώ: αφήστε τη λογική σας έξω, μη την πάρετε μαζί σας. Και μαζί με αυτήν πετάξτε στα σκουπίδια, για λίγο έστω, όλα όσα σας έχουν μάθει σε αυτόν τον κόσμο των ανθρώπων – που όσο λογικός…
Read more

«Υπάρχει, λένε, μια χώρα υπέροχη, μια γη της επαγγελίας, που ονειρεύομαι να επισκεφθώ με μια παλιά μου φίλη. Χώρα παράξενη, πνιγμένη στην πυκνή ομίχλη του Βορρά μας, χώρα που θα μπορούσαμε ν’ αποκαλέσουμε Ανατολή της Δύσης, και Κίνα της Ευρώπης, έτσι καθώς καλπάζει εκεί η θερμή και παιχνιδιάρα φαντασία, έτσι καθώς με υπομονή και πείσμα…
Read more