«Έκανα λοιπόν όλο αυτό το μακρινό ταξίδι, μονάχα για να ανακαλύψω πάλι εκείνο από το οποίο δραπέτευσα μακριά;»… Πωλ Γκωγκέν Όλοι αναζητούμε κάποια μορφή απόδρασης. Όσο προσκολλημένοι και αν είμαστε στην πραγματικότητα του κόσμου που ζούμε, άλλο τόσο ρίχνουμε κλεφτές ματιές σε εκείνα που μπορούν να μας ταξιδέψουν σε κάποια άλλη μορφή πραγματικότητας. Θες γιατί ο…
Read more
Με χαρά παρουσιάζω το μεγαλύτερο από τα λογοτεχνικά αφιερώματα που έχω καταπιαστεί ως σήμερα. Σήμερα εξάλλου εγκαινιάζω μια σειρά κειμένων πάνω στην ιστορία της λογοτεχνίας, η οποία ευελπιστώ να εξελιχθεί προς ποικίλες κατευθύνσεις στο μέλλον και της οποίας δεν βλέπουμε παρά την αρχή… Ξεκινώντας, λοιπόν, επέλεξα τη μακροχρόνια και «σκοτεινή» περίοδο του Μεσαίωνα. Μια εποχή,…
Read more
«Οι Φυλακές είναι χτισμένες με τις πέτρες του Νόμου, τα Πορνεία με τις πλίνθους της Θρησκείας.» «Οι χαρές γονιμοποιούν. Οι λύπες γεννούν.» «Από το στάσιμο νερό να περιμένεις δηλητήριο.» «Ο βρυχηθμός των λιονταριών, το ουρλιαχτό των λύκων, το μάνιασμα της ταραγμένης θάλασσας και το σπαθί του ολέθρου είναι κομμάτια αιωνιότητας, πολύ μεγάλα για το μάτι…
Read more
Για μια τελευταία φορά μέσα στο καλοκαίρι, το Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανοίγει τη μικροσκοπική του πύλη – για να περάσεις από κει στον πελώριο κόσμο των βιβλίων. Τα σημερινά αποσπάσματα χαρακτηρίζονται από την έντονη κριτική τους διάθεση και τις κοινωνικές τους προεκτάσεις. Κάποια μας ταξιδεύουν στο παρελθόν… άλλα στο μέλλον. Μα η κριτική είναι πανταχού…
Read more
“Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που πότε δεν ζήσαμε, κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…” Με αυτά τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη ανοίγουν οι πύλες της αποψινής μας λογοτεχνικής εισχώρησης στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας. Και, για δες, σήμερα τα φώτα είναι χαμηλότερα απ’ το συνηθισμένο. Μοιάζει λες και βαδίζεις σ’ ένα αλλότινό σου…
Read more
Τα αποψινά αποσπάσματα στο «Λαγούμι της Λογοτεχνίας» θα μπορούσαμε να τα χωρίσουμε σε δυο κατηγορίες – εξ’ ού και ο τίτλος της ανάρτησης. Τα «υπαρξιακά» από τη μία. Τα «εκστατικά» από την άλλη. Απολλώνια και ιστορικά τα πρώτα… διονυσιακά και ονειρικά τα δεύτερα. Στα πρώτα βρίσκεις τον εαυτό σου… στα δεύτερα τον χάνεις. Στα πρώτα…
Read more
Βραδινή ώρα, κι ενώ το ημερολόγιο σημαίνει επίσημα χειμώνα. Και για δες, το Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανοίγει τις πόρτες του για άλλη μια φορά. Ένας υποχθόνιος κόσμος, σκαμμένα τούνελ ξέχειλα χαρτόδετους χαρακτήρες και φλογερές ιδέες, απευθυνόμενα σε σένα, ανήσυχε, βιβλιοφάγε· σε σένα, άγνωστε συνοδοιπόρε επισκέπτη. Να λοιπόν που βρίσκεσαι πάλι στο αχνοφώτιστο, φορτωμένο με βιβλία…
Read more
To ημερολόγιο δείχνει πως μπήκε τυπικά η άνοιξη. Μα, για δες, στα λημέρια μας ο χρόνος κυλάει με τους δικούς του ρυθμούς. Και αν ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να ξεπροβάλλει απ’ τις εστίες και ν’ ανοίξει τα παράθυρα, ο ίδιος αισθάνομαι το αντίθετο. Θέλω φωτιά, θέλω κουβέρτα, θέλω έξω να βρέχει. Θέλω ο χρόνος…
Read more
Είναι όμορφο το χιόνι, μα ξέρεις γιατί; Δεν είναι το άσπιλο λευκό του, στο χρώμα του οποίου ξεβάφεται κάθε ατέλεια γύρω σου. Δεν είναι που εξωραΐζει και το ασχημότερο τοπίο, κάθε τενεκεδούπολη πηγμένη σε σίδερα, σύρματα και γκριζωπές εκφράσεις. Δεν είναι το απαλό του κάλυμμα, στρώματα βαμβάκι σωριασμένα, ικανά να επουλώσουν τις πληγές, να απορροφήσουν…
Read more
Ο Alfred Lord Tennyson ήταν ένας από τους σημαντικότερους βρετανούς ποιητές του 19ου αιώνα. Εν έτει 1833 έγραψε ένα ποίημα, αντλώντας έμπνευση από τους μύθους του βασιλιά Αρθούρου, με θέμα του μια μοναχική γυναίκα που κατοικούσε σ’ έναν πύργο. Το όνομα της γυναίκας ήταν “Elaine of Astolat”, ή «Ελέιν η Λευκή». Ο Tennyson ονόμασε το…
Read more
Πρόσφατα σχόλια