Category: Συζητήσεις στον Κήπο

Enter the rabbit's lair...

«Η ευτυχία δεν είναι καθόλου μεταδοτική ασθένεια. Γιατί;»

  «Μπορώ να συμμεριστώ οτιδήποτε εκτός από τη δυστυχία» είπε ο λόρδος Χένρυ σηκώνοντας τους ώμους. «Τη δυστυχία με τίποτα δεν μπορώ να τη δεχτώ. Είναι τόσο άσχημη, τόσο φρικτή, τόσο καταθλιπτική. Υπάρχει κάτι τρομερά νοσηρό στη συμπάθεια των συγχρόνων μας για τον πόνο του άλλου. Θα ‘πρεπε να μας συγκινούν τα χρώματα, η ομορφιά,…
Read more

Μια Εγκυκλοπαίδεια που τη γλίτωσε

  Ημέρα Εγκυκλοπαίδειας η σημερινή. Όχι, μην αναζητάτε στο διαδίκτυο για “Παγκόσμιες Ημέρες” και τα σχετικά – η σημερινή υπήρξε Ημέρα Εγκυκλοπαίδειας για ΜΕΝΑ. Εξορμώντας απ’ το Λαγούμι μου το πρωί, εντόπισα παρατημένη δίπλα στον κάδο σκουπιδιών (προς μεγάλη μου έκπληξη) μια ανοιχτή κούτα γεμάτη παλιές (μα καλοδιατηρημένες) εγκυκλοπαίδειες. Πρώτη μου σκέψη ήταν η εξής:…
Read more

Χίλιες και μια Νύχτες: Ερωτική εξύμνηση

Ίσως η ωραιότερη λογοτεχνική εξύμνηση του γυναικείου σωματικού κάλλους, που έχω διαβάσει ως σήμερα, να βρίσκεται καταχωνιασμένη σε μια κρυφή γωνιά από τις “Χίλιες και μια Νύχτες”. Το χιλιόχρονο αυτό ορόσημο αποτελεί, μεταξύ πολλών άλλων, ένα από τα πλέον αισθησιακά έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας – δεν είναι τυχαίο που ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι το…
Read more

Σκαρφαλώνοντας το Τείχος των Pink Floyd

“Is there anybody out there?…” Αυτοί οι στίχοι έχουν στοιχειώσει τη γενιά μας. Στίχοι χαραγμένοι με μαύρο μαρκαδόρο σ’ ένα κατάλευκο Τείχος, άσπρο σαν την παχύρευστη ομίχλη της σιωπής. Κι εκεί, πίσω απ’ το συμπαγές οχύρωμα των τούβλων, αντηχεί (ίσα που ακούγεται) μια ψιλή φωνή. Η φωνή κάποιου που ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια, ασφαλισμένος…
Read more

Φρίντριχ Νίτσε: “Ό,τι δεν σε σκοτώνει…”

«Πόσο λίγο ξέρετε την ευτυχία των ανθρώπων, εσείς, βολεμένοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι! Γιατί η ευτυχία και η δυστυχία είναι αδερφές και μάλιστα δίδυμες, που είτε μεγαλώνουν μαζί είτε, όπως συμβαίνει σε σας, μένουν μικρές!» Ναι, ήταν ο Νίτσε εκείνος που είπε πρώτος αυτό το “ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό”. Και σε αυτή…
Read more

Οι μικροί καθημερινοί μας στόχοι

  Κάθε νέο χρόνο, πλήθος ανάμεσά μας θέτει “στόχους”. “Θα κάνω” αυτό και “πρέπει να γίνει” εκείνο. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί απ’ αυτούς τους “στόχους” καταλήγουν να μοιάζουν με παραφουσκωμένα μπαλόνια, γεμάτα αέρα. Έναν μήνα μετά – το πολύ – κι έχουν ήδη ξεφουσκώσει. Ο λόγος; Πολύ απλά, η πλειοψηφία αυτών των “στόχων”…
Read more

Ιονέσκο: “Οι κριτικοί μου κι εγώ”

Υπάρχουν δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις τη βλακεία των ανθρώπων – ή, για να υιοθετήσουμε μια εναλλακτική “βαθύτερη” έκφραση: δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις το παράλογο της ύπαρξης. Ο ένας είναι να τα βάψεις μαύρα – όπως έκανε ο Κάφκα. Και ο άλλος είναι με το χιούμορ – όπως έκανε ο κύριος του σημερινού μας θέματος. Κατά…
Read more

Η παντοδυναμία της εικόνας, ο Κούντερα και το προσωπείο του γέλιου

Το σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό, καθώς βρέθηκα στη δυσάρεστη κατάσταση να παρακολουθήσω λίγο ελληνική τηλεόραση. Ζούμε στην εποχή της εικόνας – μια εικόνα κυρίαρχη παντού, από τα social media ως τον χώρο της πολιτικής. Εκείνο που προέχει είναι η παρουσία μιας λαμπερής περσόνας κι ενός λόγου που μοιάζει περισσότερο με διαφημιστικό σλόγκαν. Τίτλοι, λεζάντες και…
Read more

Ερνέστο Σάμπατο: Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά

Η λεπτομέρεια κάνει άραγε τη διαφορά; Στην αγάπη, η απάντηση ίσως είναι θετική. Μπορεί να φέρεις πολλαπλές ιδιότητες – όμως μόνο το αγαπημένο πρόσωπο θα εκτιμήσει πάνω σου εκείνη τη μικρή λεπτομέρεια, που μάλλον θα περάσει απαρατήρητη στους άλλους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τους στίχους ενός παλιού τραγουδιού της δεκαετίας του 30… Ένα τραγούδι που εκθειάζει στην…
Read more

Folie à deux. Ένα κείμενο για τους πολλούς

Είδα μια πρόσφατη χολιγουντιανή ταινία. Μου φάνηκε κάκιστη. Μπήκα από περιέργεια στο IMDB – και διαπίστωσα με έκπληξη πως έχει έναν βαθμό στα ύψη. Πάει το γούστο του κόσμου, σκέφτηκα. Μπαίνω στο Youtube δίχως λογαριασμό – κατά λάθος. Με κατακλύζουν μεμιάς τα προτεινόμενα βίντεο, με βάση τις προτιμήσεις της “πλειοψηφίας” – εκείνα που μαζεύουν τα…
Read more