«Είναι αλήθεια πως δε βοήθησα ποτέ τον ήλιο να ανατείλει, μου φτάνει όμως που ήμουν παρών όταν το έκανε.» «Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα μου…
Read more
Ιστορίες από τον στρατό: Μια φορά κι έναν καιρό ο υπογράφων διένυε τη συναρπαστική στρατιωτική του θητεία στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Τρίπολης – μεταξύ άλλων. Για ένα διάστημα είχα αναλάβει την ευθύνη του ΚΨΜ – ήσυχες μέρες μακριά από σκοπιές και όπλα. Οι ώρες όμως περνούσαν αργά και βασανιστικά: όταν ο στρατός δεν σε μετατρέπει…
Read more
«Θα έλεγε κανείς πως η φαντασιοκοπία δεσμοφυλάκων και δημίων διεύθυνε μέχρι τώρα την παιδεία του ανθρώπινου γένους!» – Φρ. Νίτσε Αυτό το κείμενο είναι ένα προσωπικό ξέσπασμα. Είναι μεγάλης έκτασης και φέρει μέσα του θυμό. Όσοι ενδιαφέρονται μόνο για το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιεχόμενο της σελίδας, μπορούν να προσπεράσουν. Σίγουρα δεν ανήκει στις «τυπικές» αναρτήσεις…
Read more
Ένα απόσπασμα από το “Αμερικανικό Ειδύλλιο” «Πολεμάς την επιπολαιότητά σου, τη ρηχότητά σου, έτσι ώστε να δοκιμάσεις να πλησιάσεις τους άλλους χωρίς απατηλές προσδοκίες, χωρίς υπερβολική προκατάληψη, ελπίδα ή υπεροψία, προσπαθώντας όσο μπορείς να μη μοιάζεις με τανκς, χωρίς κανόνια, πολυβόλα κι ατσαλένια θωράκιση 15 πόντους πάχος· τους πλησιάζεις χωρίς καθόλου να τους απειλείς, πατώντας…
Read more
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Χαμογέλα Ρε… Τι Σου Ζητάνε;» Η νύχτα της 21ης Απριλίου «Θα πήγαινα λοιπόν στο Βόλο, να οργανώσω την περιφρούρηση της συγκέντρωσης, γιατί είχαμε πληροφορίες όχι θα χτυπούσαν οι παρακρατικοί… Κει που κοιμόμουνα λοιπόν ήσυχα-ήσυχα, ακούω κουδούνι. Σηκώνομαι, ανοίγω, βλέπω το σύντροφο που μιλούσε στη σπουδάζουσα. Λέω, τι συμβαίνει; Μου λέει, κατέβασαν…
Read more
Για τις αισθήσεις Είμαι ένας τσοπάνος. Το κοπάδι μου είναι οι σκέψεις μου, Και οι σκέψεις μου είναι όλες αισθήσεις. *** Πόσο δύσκολο, αλήθεια, είναι να είσαι ο εαυτός σου και να μη βλέπεις παρά μόνο το ορατό! *** Σε σχέση με την αφή -προγενέστερη αίσθηση- τι είναι αλήθεια η όραση; Μια τηλεπαθητική (;) αφή,…
Read more
Αγαπώ την Ιστορία – την αγαπούσα από μικρός. Αυτή η αγάπη όμως χρωστάει λίγα στις επίσημες διδασκαλίες των σχολικών εγχειριδίων. Αδιαφορεί για τις αποστηθίσεις εκατοντάδων σελίδων με ρυθμούς αυτόματου. Αναριγεί στον ανταγωνισμό των εξετάσεων και στην επίπλαστη σπουδαιότητα των θεμάτων SOS. Περιφρονεί τη διδασκαλία της παπαγαλίας και την απαγγελία απανθισμάτων που χαίρουν την υποστήριξη του…
Read more
«Φαίνεται ότι μονάχα με τη συνείδηση βιώνουμε το χρόνο. Ένα μωρό δεν κατέχει την έννοια του χρόνου. Δε γνωρίζει ότι ο χρόνος περνάει. Δεν καταλαβαίνει το θάνατο. Το ασυνείδητο του ενήλικου είναι παρόμοιο. Σε ένα όνειρο δεν υπάρχει χρόνος και η τάξη της χρονικής διαδοχής αλλάζει, γεγονός που ανατρέπει τις σχέσεις αιτιών κι αποτελεσμάτων. Δεν…
Read more
Γράφω με τρεμάμενα απ’ τη συγκίνηση χέρια. Ήταν μια αποστολή για την οποία άξιοι συνεργάτες έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Μα τα κατάφερα – και πλέον βρίσκονται στην κατοχή μου σπάνια βιβλία που δεν είχαν δει ποτέ το φως της μέρας, καταχωνιασμένα στα άδυτα απόκρυφων βιβλιοθηκών, σκαμμένων στα βάθη της γης, περιχαρακωμένα στα υποχθόνια…
Read more
Αυτό είναι ένα μικρό διήγημα του Άντον Τσέχωφ, γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα διήγημα το οποίο θα δημοσιευόταν πρωτοσέλιδο σε κάθε εφημερίδα, κάθε σχολικό βιβλίο, κάθε μορφής επιμορφωτικό έντυπο, παντού και συνεχώς – αν ζούσαμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Θα το βλέπαμε τοιχοκολλημένο έξω από γραφεία επιχειρήσεων και θα συνόδευε κάθε αξιοπρεπές…
Read more
Πρόσφατα σχόλια