Στον ουρανό δέσποζε ένας λευκός δίσκος, που έμοιαζε με το μάτι κάποιου αρχέγονου Γίγαντα των Πάγων – σαν εκείνους που εμφανίστηκαν μετά τη δημιουργία του κόσμου σύμφωνα με τη βορειοευρωπαϊκή μυθολογία. Θύμιζε ήλιο – όμως το τοπίο γύρω σου διέψευδε τον οποιονδήποτε συσχετισμό του με τον οικείο σε μας ήλιο της Μεσογείου. Απέραντες εκτάσεις ντυμένες…
Read more
Μια τωρινή φωτογραφία του υπογράφοντος από τη χιονισμένη Βαυαρία, που σε πρώτη όψη μοιάζει παράξενη. Βλέπουμε κλαδιά καλυμμένα με χιόνι, μπλεγμένα μεταξύ τους σαν ιστούς – ή σαν γιρλάντες που βγάζουμε απ’ το κουτί κι ανακαλύπτουμε κόμπους που κι ένας ναυτικός θα δυσκολευόταν να ξεμπλέξει. Κι εκεί, στο βάθος, ξεχασμένα από παλιά, κολλημένα το ένα…
Read more
Κάποια πράγματα επισφραγίζουν την ομορφιά τους με τη σπανιότητα της εμφάνισής τους. Η βροχή είναι πάντα όμορφη – πόσο βαθύτερο νόημα αποκτά η ομορφιά της, όμως, όταν προκύπτει στα μέσα του Αυγούστου. Μοιάζει με την ανάσα που παίρνει ο αθλητής καταμεσής της ανηφόρας• το αεράκι που σκορπίζει την κάψα ενός περίκλειστου χώρου• το σιωπηλό ευχαριστώ…
Read more
Ο υπογράφων έχει πάει σε πολλές συναυλίες μέσα στα χρόνια, απ’ την εποχή που ξεμύτισε για πρώτη φορά απ’ το λαγούμι του. Χθες, είχε την τύχη να δει μια απ’ τις καλύτερες. Ήταν μια συναυλία που μας ταξίδεψε στις ρίζες ενός από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής. Μα δεν έφερε στο όνομά της…
Read more
Ερώτηση: «Που βρίσκεσαι τόσες μέρες, βρε Κούνελε;» Απάντηση (σε φωνή θαλασσοδαρμένου ναυτικού): «Στον κυκεώνα της θάλασσας σαλπάρω, στ’ ανοιχτά του πελάγους των Υποχρεώσεων, στο μάτι του Κυκλώνα της Δουλειάς! Εκεί, όπως γνωρίζεις, δεσπόζει ένα κακιασμένο Τέρας με σαγόνια που φτάνουν ως τον ουρανό επάνω, και στομάχι απύθμενο σαν άβυσσο! Ένα Τέρας που καταπίνει αμάσητα αρίφνητα…
Read more
Καθένας από μας είναι ένας κολυμβητής. Η θάλασσα που κολυμπούμε λέγεται χρόνος. Όλοι γινόμαστε κολυμβητές, θέλοντας και μη. Μας πέταξαν στη θάλασσα και είπαν: «Κολυμπήστε!». Μα δεν μας έδειξαν τον τρόπο. Κάποιες μέρες το σώμα σου ακολουθεί τον ρυθμό του νερού: τότε αρμενίζεις στο παρόν. Δεν το σκέφτεσαι – κολυμπάς. Ορισμένες φορές το νερό είναι…
Read more
Ήταν ένα από τα πιο κρύα βράδια του χειμώνα, πριν λίγα χρόνια. Διάβαζα το «Μαγικό Βουνό» του Τόμας Μαν σε ένα σπίτι δίχως θέρμανση και με παράθυρο ανοιχτό ώστε να μπαινοβγαίνουν οι γάτες (δεν ήθελα να τις αφήσω έξω στο κρύο). Είχα κουκουλωθεί, θυμάμαι, με δυο κουβέρτες και κασκόλ τυλιγμένο μέχρι πάνω, γύριζα τις…
Read more
“Lost In the Supermarket”, λένε οι Clash σε ένα αγαπημένο τραγούδι τους. Τον καιρό που γράφτηκε το τραγούδι, σαράντα χρόνια πριν, στο λυκαυγές της θατσερικής νεοφιλελεύθερης εποχής, ένα μεγάλο σουπερμάρκετ φάνταζε σαν το απαύγασμα του τεχνικού πολιτισμού και της εποχής της κατανάλωσης. «Δεν μπορώ πια να φωνάξω χαρούμενος», λέει το παιδί μέσα στους Clash, περιφερόμενο…
Read more
Καθώς οδεύουμε πια στην καρδιά της θερινής περιόδου, κι ενώ τα τζιτζίκια παραδίδουν καθημερινό ρεσιτάλ και η ζέστη χτυπάει κόκκινο, λέω να πάρουμε μια ανάσα και να κλείσουμε τις παρουσιάσεις μας για το φετινό καλοκαίρι με αυτό εδώ το κείμενο. Ένα κείμενο δροσερό και τραγανό σαν φέτα καρπουζιού, που θα μας ταξιδέψει σε κάποια παραλία…
Read more
Αποκριάτικο βράδυ. Φέτος φοριέται πολύ το πράσινο. Μασκοφορεμένες κοπέλες στον ηλεκτρικό, ενδεδυμένες κατάλληλα για την εορταστική τους έξοδο. Παρουσιάζουμε τη νέα μας κολεξιόν, μάσκα με κορδόνι σε έξαλλες παραλλαγές νοσηλεύτριας και χειρούργου – ιδανική για τις ξέφρενες διονυσιακές βραδιές σας. Μπες κι εσύ στον χορό, γίνε ένα με το πλήθος – είναι κολλητικό. Μια μητέρα…
Read more
Πρόσφατα σχόλια