«Μπορώ να συμμεριστώ οτιδήποτε εκτός από τη δυστυχία» είπε ο λόρδος Χένρυ σηκώνοντας τους ώμους. «Τη δυστυχία με τίποτα δεν μπορώ να τη δεχτώ. Είναι τόσο άσχημη, τόσο φρικτή, τόσο καταθλιπτική. Υπάρχει κάτι τρομερά νοσηρό στη συμπάθεια των συγχρόνων μας για τον πόνο του άλλου. Θα ‘πρεπε να μας συγκινούν τα χρώματα, η ομορφιά,…
Read more
Ημέρα Εγκυκλοπαίδειας η σημερινή. Όχι, μην αναζητάτε στο διαδίκτυο για “Παγκόσμιες Ημέρες” και τα σχετικά – η σημερινή υπήρξε Ημέρα Εγκυκλοπαίδειας για ΜΕΝΑ. Εξορμώντας απ’ το Λαγούμι μου το πρωί, εντόπισα παρατημένη δίπλα στον κάδο σκουπιδιών (προς μεγάλη μου έκπληξη) μια ανοιχτή κούτα γεμάτη παλιές (μα καλοδιατηρημένες) εγκυκλοπαίδειες. Πρώτη μου σκέψη ήταν η εξής:…
Read more
Ίσως η ωραιότερη λογοτεχνική εξύμνηση του γυναικείου σωματικού κάλλους, που έχω διαβάσει ως σήμερα, να βρίσκεται καταχωνιασμένη σε μια κρυφή γωνιά από τις “Χίλιες και μια Νύχτες”. Το χιλιόχρονο αυτό ορόσημο αποτελεί, μεταξύ πολλών άλλων, ένα από τα πλέον αισθησιακά έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας – δεν είναι τυχαίο που ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι το…
Read more
“Is there anybody out there?…” Αυτοί οι στίχοι έχουν στοιχειώσει τη γενιά μας. Στίχοι χαραγμένοι με μαύρο μαρκαδόρο σ’ ένα κατάλευκο Τείχος, άσπρο σαν την παχύρευστη ομίχλη της σιωπής. Κι εκεί, πίσω απ’ το συμπαγές οχύρωμα των τούβλων, αντηχεί (ίσα που ακούγεται) μια ψιλή φωνή. Η φωνή κάποιου που ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια, ασφαλισμένος…
Read more
Υπάρχουν δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις τη βλακεία των ανθρώπων – ή, για να υιοθετήσουμε μια εναλλακτική “βαθύτερη” έκφραση: δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις το παράλογο της ύπαρξης. Ο ένας είναι να τα βάψεις μαύρα – όπως έκανε ο Κάφκα. Και ο άλλος είναι με το χιούμορ – όπως έκανε ο κύριος του σημερινού μας θέματος. Κατά…
Read more
Η νεαρή κυρία που βλέπουμε στην εικόνα λέγεται Φίλις Γουίτλεϊ (Phillis Wheatley). Όμως αυτό δεν είναι το κανονικό της όνομα. Είναι το όνομα που της χάρισαν τα αφεντικά της – όταν εφτά χρονών κοριτσάκι, εν έτει 1761, μεταφέρθηκε απ’ την πατρίδα της, τη Σενεγάλη, σ’ ένα πλοίο δούλων με προορισμό τη Βοστώνη. Η μικρή Φίλις…
Read more
Το σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό, καθώς βρέθηκα στη δυσάρεστη κατάσταση να παρακολουθήσω λίγο ελληνική τηλεόραση. Ζούμε στην εποχή της εικόνας – μια εικόνα κυρίαρχη παντού, από τα social media ως τον χώρο της πολιτικής. Εκείνο που προέχει είναι η παρουσία μιας λαμπερής περσόνας κι ενός λόγου που μοιάζει περισσότερο με διαφημιστικό σλόγκαν. Τίτλοι, λεζάντες και…
Read more
Βρισκόμαστε στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη, μα βαθιά ανδροκρατούμενη, Ιαπωνία των αρχών της δεκαετίας του 70. Μια κοινωνία όπου οι γυναίκες, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, διατηρούσαν τον παραδοσιακό τους ρόλο στην κουζίνα και το σπίτι. Κόντρα στις συνθήκες των καιρών, όμως, μια νεαρή κοπέλα, η Ριόκο Ικέντα, είχε μια ιδιαίτερα τολμηρή ιδέα… και αποφάσισε να τη διεκδικήσει.…
Read more
Είδα μια πρόσφατη χολιγουντιανή ταινία. Μου φάνηκε κάκιστη. Μπήκα από περιέργεια στο IMDB – και διαπίστωσα με έκπληξη πως έχει έναν βαθμό στα ύψη. Πάει το γούστο του κόσμου, σκέφτηκα. Μπαίνω στο Youtube δίχως λογαριασμό – κατά λάθος. Με κατακλύζουν μεμιάς τα προτεινόμενα βίντεο, με βάση τις προτιμήσεις της “πλειοψηφίας” – εκείνα που μαζεύουν τα…
Read more
Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να γυροφέρνω σε χώρους με πράσινο και βλάστηση – εκείνους τους λίγους που έχουμε στην πόλη. Και πάντα σκέφτομαι το ίδιο: πως γνωρίζω ελάχιστα για τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει. Οι γενιές των παππούδων μας μπορούσαν να ξεχωρίσουν δεκάδες τύπους δέντρων και φυτών, να κατονομάσουν βοτάνια, να διακρίνουν…
Read more
Πρόσφατα σχόλια