Tag: αφιερώματα

  Να που ήρθε ξανά λοιπόν εκείνη η μέρα του χρόνου που κάνουμε όλοι τον απολογισμό μας· σκεφτόμαστε τι πήγε σωστά, τι πήγε λάθος, βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά μες στο κεφάλι μας, κάνουμε πλάνα για το Νέο Χρόνο, ο οποίος στέκεται στο κατώφλι της πόρτας και με μωρουδίστικη φωνή μας λέει «να τα…
Read more

Με χαρά παρουσιάζω το μεγαλύτερο από τα λογοτεχνικά αφιερώματα που έχω καταπιαστεί ως σήμερα. Σήμερα εξάλλου εγκαινιάζω μια σειρά κειμένων πάνω στην ιστορία της λογοτεχνίας, η οποία ευελπιστώ να εξελιχθεί προς ποικίλες κατευθύνσεις στο μέλλον και της οποίας δεν βλέπουμε παρά την αρχή… Ξεκινώντας, λοιπόν, επέλεξα τη μακροχρόνια και «σκοτεινή» περίοδο του Μεσαίωνα. Μια εποχή,…
Read more

«Δεν είπα ούτε τα μισά απ’ όσα είδα, γιατί δεν θα γινόμουν πιστευτός» – Μάρκο Πόλο Ένα ζεστό δειλινό. Το laptop ανοιχτό μπροστά μου, γύρω σκόρπια βιβλία, σημειώσεις, σκληροί δίσκοι. Οι γλυκές νότες ενός τζαζ πιάνου ξετυλίγουν το νήμα τους στο χώρο. Τουρίστες γυροφέρνουν έξω απ’ τα παράθυρα, εξερευνώντας το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Ταξιδιώτες…
Read more

«Ίσως να είναι αδύνατον να κατανοήσει κάποιος το ίδιο του το πρόσωπο. Ή μήπως το πιστεύω αυτό επειδή ζω μόνος; Οι κοινωνικοί άνθρωποι έμαθαν να κοιτάζονται στους καθρέφτες όπως εμφανίζονται στους φίλους τους. Δεν έχω φίλους: άραγε γι’ αυτόν το λόγο είναι τόσο γυμνή η σάρκα μου; Θα έλεγα – ναι, θα έλεγα ότι είναι…
Read more

«Τα ψάρια δεν βαριούνται το νερό, αλλά μόνο τα ψάρια ξέρουν το γιατί. Τα πουλιά αγαπούν τα δάση, αλλά μόνο εκείνα ξέρουν το γιατί. Οι χαρές της μοναξιάς είναι παρόμοιες. Ποιος μπορεί να τις καταλάβει αν δεν ζήσει έτσι;» Στα παλιά χρόνια, την ιαπωνική περίοδο των Καμακούρα, ένας αυλικός αποφάσισε να γίνει ερημίτης. Η ζωή…
Read more

Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν πίνακα. Ο λόγος για το «Καρναβάλι στην Αθήνα» του Νικολάου Γύζη. Σε αντιστοιχία με το σύνολο των έργων του, η αποκριάτικη αυτή σκηνή μοιάζει σαν ανοιχτό παράθυρο σε κάποια άλλη εποχή – μια εποχή που όσο μακρινή μας φαίνεται, άλλο τόσο δείχνει να ριζώνει στα βάθη των συλλογικών μας αναμνήσεων.…
Read more

Το Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανοίγει ξανά μετά από καιρό τις δρύινές του πόρτες. Και, για δες, η κατάσταση στο εσωτερικό του είναι χαοτική: σωροί από βιβλία, μπερδεμένες σημειώσεις, πεταμένα χαρτιά, διάδρομοι που ξεκινούν από παντού για να καταλήξουν κάπου και πόρτες που ανοίγουν κάπου για να καταλήξουν πουθενά. Μα δεν παύει να είναι ένας κόσμος…
Read more

Το φαινόμενο της ιστορικής ανάδυσης του φασισμού στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου αποτελεί διαχρονικό θέμα αναλύσεων και μελέτης. Το προεξέχον ερώτημα που ξεπροβάλλει πάντα στον πυρήνα κάθε συζήτησης είναι το εξής: πως είναι δυνατόν καθεστώτα τόσο σκληροπυρηνικά να αναδείχτηκαν εντός ανεπτυγμένων κοινωνιών, που κάθε άλλο παρά οπισθοδρομικές υπήρξαν; Πως είναι δυνατόν ο φασισμός να άγγιξε τόσο…
Read more

«Εδώ είναι η Χώρα της Συνουσίας, όπου δε βρίσκονται ούτε δέντρα, ούτε άστρα, ούτε προβλήματα. Υπέρτατος άρχοντας είναι το σπερματοζωάριο. Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, το μέλλον είναι απόλυτα αβέβαιο, το παρελθόν ανύπαρκτο. Σε κάθε εκατομμύριο καινούριων υπάρξεων οι εννιακόσιες ενενήντα εννέα χιλιάδες εννιακόσιες ενενήντα εννέα είναι καταδικασμένες να πεθάνουν χωρίς ελπίδα να ξαναγεννηθούν ποτέ. Ο…
Read more

«Του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνουν και του τροχού που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν.» Βιτσέντζος Κορνάρος – οι πρώτες φράσεις από τον «Ερωτόκριτο» Κάθε χρονιά που φεύγει τείνουμε να κάνουμε τον απολογισμό μας – τι πήγε σωστά, τι πήγε λάθος, που φταίξαμε οι ίδιοι, που έφταιξαν οι άλλοι… και που έφταιξε η…
Read more