Tag: διηγήματα

Enter the rabbit's lair...

Η Παράσταση

Βρισκόμουν σε μια πελώρια, αχνοφωτισμένη αίθουσα με θεατρικές θέσεις. Οι θέσεις έφταναν ως πέρα και στο βάθος, θαμμένη στο μισόφως, διέκρινες τη σκηνή. Η παράσταση φαίνεται πως είχε αρχίσει, πρόσεξα μάλιστα κάποιους ηθοποιούς πάνω στην εξέδρα. Πράγμα παράξενο όμως, δεν φαίνονταν να μιλούν ή να παίζουν κάποιο ρόλο – απλά στέκονταν όρθιοι και κοιτούσαν βαριεστημένα…
Read more

Βράδυ Παρασκευής

Σου έχει τύχει να ακούς ένα τραγούδι και μεμιάς να ξεπετάγονται εικόνες στο μυαλό σου; Τόσο έντονες, τόσο διαπεραστικές, που νιώθεις σαν σκηνοθέτης σε ταινία – οι εικόνες ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σου, σαν φιλμ που ξεδιπλώνει το ρολό του στο ρυθμό της μουσικής. Και θες να παίζεις το κομμάτι στο repeat, ξανά και ξανά,…
Read more

Περιμένοντας το Τρένο

Περίμενε εδώ και πολλές ώρες το τρένο. Ίσως ήταν μέρες, ίσως εβδομάδες. Ήταν δύσκολο να πει – ο χρόνος φαινόταν να έχει σταματήσει εδώ μέσα. Καθόταν σε μια θέση και παρατηρούσε με ενδιαφέρον τον κόσμο γύρω του. «Δες πόσο καλοφτιαγμένος είναι αυτός ο σταθμός αναμονής», σκεπτόταν. «Τι όμορφες που είναι αυτές οι θέσεις με το…
Read more

Ο Γκρεμός. Μια αλληγορία.

Του είχαν πει να προσέχει τον γκρεμό. Του είχαν πει πως το έδαφος είναι ετοιμόρροπο. Του είχαν επισημάνει ξανά και ξανά πως κινδυνεύει. Το άκουγε παντού, αριστερά, δεξιά, όπου και αν πήγαινε. Το έλεγαν οι ειδήσεις, οι εφημερίδες, ο γείτονας απέναντι. Και είχε αρχίσει να φοβάται. Ο χαρτοφύλακας τρεμόπαιζε στα ιδρωμένα χέρια του. Προσπάθησε να…
Read more

Ανάμνηση σε νότες μιας καλοκαιρινής βραδιάς

Ο ήλιος βυθιζόταν νωχελικά στην πορφύρα του ουρανού. Η θάλασσα, η αιώνια μνηστή του, περίμενε σαν κάθε μέρα να τον υποδεχτεί στο βάθος του ορίζοντα. Οι σκιές είχαν πλατύνει στο νησί της Σύρου. Ήταν η ώρα που οι τελευταίοι λουόμενοι εγκατέλειπαν την παραλία και οι παραθεριστές ξεκινούσαν τη βραδινή τους έξοδο. Μια ράθυμη διάθεση επικρατούσε,…
Read more

Η αληθινή ιστορία ενός μικρού φυσιολάτρη

Είχε παππού γιατρό και πατέρα γιατρό. Ο παππούς μάλιστα ήταν ξακουστός την εποχή του. Ο θείος του, επίσης, παραλίγο να είχε ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, μα κάπου συνέβη ένα ατύχημα και την έκανε νωρίς για τα άνω διαμερίσματα. Μα δεν είχε σημασία αυτό – το παιδί όφειλε να γίνει γιατρός, τέλος· όπως ο παππούς του…
Read more

Πίσω στα Fifties… Μια αφήγηση και ένα αφιέρωμα.

Δες πόσο παράξενο είναι. Οι φωτογραφίες μας από τον καιρό εκείνο είναι όλες ασπρόμαυρες. Μα οι αναμνήσεις μου ξεχειλίζουν χρώμα, ρε γαμώτο. Ξεχειλίζουν χρώμα. Πηγαίναμε συχνά με την παρέα στου “Τζο”. Ο Μπέρνι ο σπυριάρης, ο χοντρο-Πιτ, ο Νικ ο αρχηγός και εγώ. Ακολουθούσα πίσω σα σκυλί. Σα σκυλί που περιμένει ένα ρημαδιασμένο κόκαλο. Παρατηρούσα…
Read more

Ξέρεις γιατί είναι όμορφο το χιόνι;

Είναι όμορφο το χιόνι, μα ξέρεις γιατί; Δεν είναι το άσπιλο λευκό του, στο χρώμα του οποίου ξεβάφεται κάθε ατέλεια γύρω σου. Δεν είναι που εξωραΐζει και το ασχημότερο τοπίο, κάθε τενεκεδούπολη πηγμένη σε σίδερα, σύρματα και γκριζωπές εκφράσεις. Δεν είναι το απαλό του κάλυμμα, στρώματα βαμβάκι σωριασμένα, ικανά να επουλώσουν τις πληγές, να απορροφήσουν…
Read more

Κίτρινος Καιρός

Κίτρινος καιρός, χλωμός καιρός. Πνιγμένος στην άμμο και τη σκόνη. Κλίμα άρρωστο, αποπνικτικό. Ατμόσφαιρα βαριά, βήματα στο πεζοδρόμιο που μοιάζουν με νομάδων στην άμμο. Περπατάς και αισθάνεσαι σχεδόν πως θα δεις τη σκιά κάποιας καμήλας δίπλα σου. Περνάς από τα μαγαζιά και νομίζεις πως θα ακούσεις τη φωνή κάποιου ανατολίτη εμπόρου, με τουρμπάνι στο κεφάλι,…
Read more

Λουλούδια στα Μαλλιά σου

On the road to Woodstock Νυχτερινή ανάρτηση. Λέξεις που ανήκουν στις μικρές τις ώρες, φτερά που ξετυλίγονται σε σκοτεινό ουρανό. Δε βλέπεις μπροστά σου, δε ξέρεις τι γράφεις. Μόνο ανασαίνεις τον αέρα της νύχτας και θέλεις να γίνεις ένα με τα σύννεφα και τη βροχή. Πετώ λέξεις σχεδόν στην τύχη και εσύ, ο αναγνώστης, τις…
Read more