Ίσως η ωραιότερη λογοτεχνική εξύμνηση του γυναικείου σωματικού κάλλους, που έχω διαβάσει ως σήμερα, να βρίσκεται καταχωνιασμένη σε μια κρυφή γωνιά από τις “Χίλιες και μια Νύχτες”. Το χιλιόχρονο αυτό ορόσημο αποτελεί, μεταξύ πολλών άλλων, ένα από τα πλέον αισθησιακά έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας – δεν είναι τυχαίο που ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι το…
Read more
“Is there anybody out there?…” Αυτοί οι στίχοι έχουν στοιχειώσει τη γενιά μας. Στίχοι χαραγμένοι με μαύρο μαρκαδόρο σ’ ένα κατάλευκο Τείχος, άσπρο σαν την παχύρευστη ομίχλη της σιωπής. Κι εκεί, πίσω απ’ το συμπαγές οχύρωμα των τούβλων, αντηχεί (ίσα που ακούγεται) μια ψιλή φωνή. Η φωνή κάποιου που ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια, ασφαλισμένος…
Read more
Υπάρχουν δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις τη βλακεία των ανθρώπων – ή, για να υιοθετήσουμε μια εναλλακτική “βαθύτερη” έκφραση: δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις το παράλογο της ύπαρξης. Ο ένας είναι να τα βάψεις μαύρα – όπως έκανε ο Κάφκα. Και ο άλλος είναι με το χιούμορ – όπως έκανε ο κύριος του σημερινού μας θέματος. Κατά…
Read more
Η νεαρή κυρία που βλέπουμε στην εικόνα λέγεται Φίλις Γουίτλεϊ (Phillis Wheatley). Όμως αυτό δεν είναι το κανονικό της όνομα. Είναι το όνομα που της χάρισαν τα αφεντικά της – όταν εφτά χρονών κοριτσάκι, εν έτει 1761, μεταφέρθηκε απ’ την πατρίδα της, τη Σενεγάλη, σ’ ένα πλοίο δούλων με προορισμό τη Βοστώνη. Η μικρή Φίλις…
Read more
Το σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό, καθώς βρέθηκα στη δυσάρεστη κατάσταση να παρακολουθήσω λίγο ελληνική τηλεόραση. Ζούμε στην εποχή της εικόνας – μια εικόνα κυρίαρχη παντού, από τα social media ως τον χώρο της πολιτικής. Εκείνο που προέχει είναι η παρουσία μιας λαμπερής περσόνας κι ενός λόγου που μοιάζει περισσότερο με διαφημιστικό σλόγκαν. Τίτλοι, λεζάντες και…
Read more
Γνώση! Αλήθεια! Λογική! Υπέροχες λέξεις που ο άνθρωπος έχει ξεφτιλίσει επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της Ιστορίας του. Ζώντας στα χρόνια του αισιόδοξου και θετικιστικού 19ου αιώνα, ο Φρίντριχ Νίτσε εξαπέλυε επιθέσεις απέναντι στον πολιτισμό των καιρών του που έμοιαζαν παράταιρες. Μα δεν προοδεύει διαρκώς το ανθρώπινο είδος; Δεν εξελίσσεται η γνώση; Δεν θα μας ωθήσει…
Read more
Ένας κόσμος που περιέχει πολλούς κόσμους «Κοιτάξτε εκείνο το βουνό! Εκείνο το σύννεφο! Τι είναι «πραγματικό» σ’ αυτά; Για προσπαθήστε να αφαιρέσετε το φάντασμα και κάθε ανθρώπινη συμβολή απ’ αυτά, νηφάλιοι φίλοι μου! Αχ, αν το μπορούσατε! Αν μπορούσατε να ξεχάσετε την καταγωγή σας, το παρελθόν σας, το δημοτικό σχολείο σας – όλη την ανθρώπινη…
Read more
«Μάλιστα κύριε, το μυθιστόρημα είναι ένας καθρέπτης που το περιφέρουν σ’ έναν μεγάλο δρόμο. Άλλοτε αντανακλά στα μάτια σας το γαλάζιο τ’ ουρανού, άλλοτε τον βούρκο απ’ τις λασπολακκούβες του δρόμου…», έγραφε ο Σταντάλ το 1830, θέτοντας τις βάσεις του λογοτεχνικού ρεαλισμού. Και αν το ρεαλιστικό μυθιστόρημα συνιστούσε τον καθρέπτη που αντανακλά τη λασπουριά του…
Read more
Η συγκέντρωση των φώτων της δημοσιότητας είναι πάντα δίκοπο μαχαίρι. Ήταν αναπόφευκτο όμως, όταν ανακοινώθηκε πριν λίγα χρόνια πως μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία ετοιμάζει τηλεοπτική σειρά με θέμα τις ιστορίες του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, να πέσουν όλα τα φώτα πάνω στην επερχόμενη παραγωγή. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν, άλλοι αντιμετώπισαν την προοπτική της συγκεκριμένης σειράς με σκεπτικισμό.…
Read more
Αφορμή για τη σημερινή δημοσίευση στάθηκε ένα μάλλον απλό περιστατικό απ’ τα παλιά που έχει μείνει στη μνήμη μου. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό του Φλεβάρη και είχα συναντηθεί με μια κοπέλα για καφέ. Κάποια στιγμή η κουβέντα πήγε στα βιβλία – πράγμα μάλλον συνηθισμένο στις συναναστροφές μου. Θυμάμαι να μου αναφέρει πως «υπάρχουν βιβλία…
Read more
Πρόσφατα σχόλια