Tag: κοινωνικοπολιτικά

Enter the rabbit's lair...

Σύνταγμα, Μάρτης του 2016

Αθήνα, πλατεία Συντάγματος, Μάρτης του 2016. Πλήθη κόσμου φέρνουν και συγκεντρώνουν είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Άλλοι φέρνουν τρόφιμα, άλλοι είδη υγιεινής, άλλοι ρούχα. Οι εθελοντές δεν προλαβαίνουν να παραλαμβάνουν τσάντες με πράγματα και να τα τοποθετούν σε πελώριες στιβάδες, καθοδηγώντας ταυτόχρονα τον κόσμο, απαντώντας συνεχώς σε ερωτήσεις – εδώ τα σαπούνια, εδώ τα…
Read more

Τα Χριστούγεννα του Καρόλου Ντίκενς

Ένα αφιέρωμα στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Τσαρλς Ντίκενς Σύμφωνα με μια διαδεδομένη αφήγηση της εποχής, ήταν 1870 όταν μια νεαρή κοπέλα κάπου στους δρόμους του Λονδίνου πληροφορήθηκε το θάνατο του συγγραφέα Καρόλου Ντίκενς. Η κοπέλα ξαφνιάστηκε και αναφώνησε μεμιάς: «Ο Ντίκενς νεκρός; Αυτό σημαίνει δηλαδή πως θα πεθάνει και ο Άι Βασίλης;» Γιατί, βλέπετε, ο…
Read more

Χώμα, Σκόνη και Άμμος

Η πραγματικότητα κάποιες φορές με ξεπερνάει. Δες – έχω χτίσει μια διαδικτυακή φωλιά την οποία προσπαθώ να γεμίζω με όλα όσα αγαπώ. Βιβλία, μουσικές, τέχνες, κινηματογράφο… Ένα λαγούμι καταχωνιασμένο θα ‘λεγε κάποιος κάτω από το έδαφος, πλημμυρισμένο με όμορφες μοναχικές ενασχολήσεις. Και μοιράζομαι τις ενασχολήσεις μου αυτές με τον κόσμο. Και πιστέψτε με – θα…
Read more

Ένα, Δύο, Τρία, Motherfuckers

Πέρασα μπροστά από ανοιχτή τηλεόραση τις προάλλες – θύμιζε συνάντηση με παλιό φλερτ που ντρέπεσαι στην ανάμνησή του και το δικαιολογείς μόνο λέγοντας «δεν είχα μυαλό τότε». Αναγγελία του Προσεχώς του δελτίου ειδήσεων – όμοια με κινηματογραφικό τρέιλερ. Θέαμα για ξοδεμένους μεσήλικους. “Σάρωσε τα βραβεία του Τάδε Διαγωνισμού o Justin Timberlake”. Αυτό μετά τα νέα…
Read more

Et in Arcadia Ego

“Et in Arcadia Ego”. Ο τίτλος ενός ξακουστού πίνακα του Νικολά Πουσέν, στον οποίο μια παρέα βοσκών παρατηρούν το μυστήριο αυτό μήνυμα να σχηματίζεται πάνω σε μια πλάκα. Γύρω τους η φύση ζει τον οργασμό της. Τόπος, η αιώνια Αρκαδία – η συλλογική Αρκαδία των ονείρων, της νιότης, της φύσης και του έρωτα. Μα το…
Read more

Keep Walking

Θυμόσαστε το Μύθο του Σίσυφου, φαντάζομαι. Ο Καμύ είχε γράψει ένα από τα σημαντικότερα του δοκίμια βασισμένος σε αυτόν. Η κεντρική ιδέα ήταν αυτή: σπρώχνεις μονίμως έναν βράχο πάνω στο βουνό και ο βράχος κάποιες φορές πέφτει. Και αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια. Οι επιλογές τότε είναι δύο: ή τα παρατάς, έχοντας πια κουραστεί, βλέποντας τη ματαιότητα της πράξης.…
Read more

Γουστάρω να Χαμογελώ. Τρέχει Κάτι;

“Φόβος, Θυμός και Απόγνωση στη χώρα” (με έμφαση στο “απόγνωση”) ανέφερε η κυρία Τρέμη στο δελτίο ειδήσεων και ο ίδιος είχα την ατυχία να την ακούσω, περνώντας μπροστά από μια ανοιχτή τηλεόραση. Ο τόνος της φωνής της ήταν εκείνος ο τόσο γνωστός “αντικειμενικός δημοσιογραφικός” τόνος. Τάχα ουδέτερος, τάχα περιγραφικός. “Εμείς απλά λέμε τις ειδήσεις, παρουσιάζουμε…
Read more

Ο Γκρεμός. Μια αλληγορία.

Του είχαν πει να προσέχει τον γκρεμό. Του είχαν πει πως το έδαφος είναι ετοιμόρροπο. Του είχαν επισημάνει ξανά και ξανά πως κινδυνεύει. Το άκουγε παντού, αριστερά, δεξιά, όπου και αν πήγαινε. Το έλεγαν οι ειδήσεις, οι εφημερίδες, ο γείτονας απέναντι. Και είχε αρχίσει να φοβάται. Ο χαρτοφύλακας τρεμόπαιζε στα ιδρωμένα χέρια του. Προσπάθησε να…
Read more

Έβρεξε την τελευταία μέρα του Ιούνη

Έβρεξε την τελευταία μέρα του Ιούνη. Μέρες που τα γεγονότα γλιστράνε σαν τα νερά στους δρόμους. Μέρες υγρές, νοτισμένες, ξέχειλες. Γονιμοποιημένες από σύγκρουση και επιθυμία. Ετοιμόγεννες. Άκου τη βροντή. Κάποιοι βλέπουν μπόρα. Άλλοι κατακλυσμό. Κάποιοι γελούν, τσαλαβουτώντας στα νερά, συνειδητοποιώντας πως ξέχασαν να πάρουν την ομπρέλα. Άλλοι τρέχουν να κρυφτούν, ξεστομίζοντας κατάρες. Μπορεί να μη…
Read more

ΠΡΟΣΟΧΗ. ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

EKTAKTO ANAKOINΩΘΕΝ. ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ Προσοχή – Επίκειται εισβολή πλασμάτων από μια άλλη διάσταση – Πλησιάζουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες – με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Έχουν πελώρια σαγόνια, γαμψά νύχια και τσουχτερά πλοκάμια. Ένα βλέμμα τους αρκεί να σε πετρώσει. Ένας ήχος τους να σε αφήσει κόκαλο. Είναι τα ΤΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. Έχουν πολλά ονόματα: Η ΕΞΟΔΟΣ με…
Read more