Στην επαύριο των αποτελεσμάτων στις αμερικανικές εκλογές ήμουν σε δίλημμα: Να κάνω κάποιο σχετικό σχόλιο ή όχι; Ψευτοδίλημμα, για να είμαι ειλικρινής. Δεν επιθυμώ να μπολιάσω το μικρό μου καταφύγιο με την ηλιθιότητα της πολιτικής πραγματικότητας. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Μα θα μοιραστώ μαζί σας ένα λογοτεχνικό απόσπασμα που είμαι βέβαιος πως θα ευχαριστηθείτε! H επιλογή του φυσικά…
Read more
Κάποια κείμενα εδώ στο Λαγούμι ξεκινούν από τις πιο απλές αφορμές. Ένα οπτικό ερέθισμα, κάποιο τραγούδι, ή ενδεχομένως μια ανάλαφρη συζήτηση σ’ ένα καφέ. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει η αποψινή ανάρτηση. Το θέμα της μοιάζει περισσότερο με παιχνίδι – η διάθεση το ίδιο. Πόσες φορές δεν έχουμε μιλήσει για βιβλία που «ταιριάζουν» περισσότερο σε μια…
Read more
Έχουμε τόσες φορές μιλήσει μέσα από μακροσκελή κείμενα και λέξεις – και θα το κάνουμε πολλές φορές ακόμα στο μέλλον. Μα σήμερα, κλείνοντας τη φετινή σειρά αναρτήσεων για το Φονικό Κουνέλι, θα σας μιλήσω κυρίως μέσα από εικόνες. Συγκεκριμένα, μια σειρά από εικονογραφήσεις δικές μου, με θέμα τους – τί άλλο; – κλασικά και αγαπημένα…
Read more
Το αποψινό μας κείμενο – το τελευταίο λογοτεχνικό αφιέρωμα για το καλοκαίρι – θα μας ταξιδέψει μερικές δεκαετίες πίσω: στα χρόνια μεταξύ της δεκαετίας του 50 και του 60, καταμεσής της Αθήνας των καιρών. Μιας πόλης σε διαδικασία μεταμόρφωσης, ανάμεσα στο Παλαιό και το Μοντέρνο. Αφηγητής είναι ο Νίκος Τσιφόρος. Μέσα από τη δική του ματιά…
Read more
Για μια τελευταία φορά μέσα στο καλοκαίρι, το Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανοίγει τη μικροσκοπική του πύλη – για να περάσεις από κει στον πελώριο κόσμο των βιβλίων. Τα σημερινά αποσπάσματα χαρακτηρίζονται από την έντονη κριτική τους διάθεση και τις κοινωνικές τους προεκτάσεις. Κάποια μας ταξιδεύουν στο παρελθόν… άλλα στο μέλλον. Μα η κριτική είναι πανταχού…
Read more
«Το θέμα είναι: Υπάρχουν φαντάσματα, Πίγκυ; Ή θεριά;», ρώτησε ο Ραλφ. «Βεβαίως και δεν υπάρχουν». «Γιατί όχι;» «Γιατί τότε τίποτα δεν θα είχε νόημα. Τα σπίτια και οι δρόμοι και… η τηλεόραση… δεν θα λειτουργούσαν». «Σε τούτο το νησί, όμως, δεν υπάρχουν όλα αυτά. Αν μας παρακολουθούν και περιμένουν;» Ήταν 1954 όταν ο κόσμος, τινάσσοντας…
Read more
“Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που πότε δεν ζήσαμε, κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…” Με αυτά τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη ανοίγουν οι πύλες της αποψινής μας λογοτεχνικής εισχώρησης στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας. Και, για δες, σήμερα τα φώτα είναι χαμηλότερα απ’ το συνηθισμένο. Μοιάζει λες και βαδίζεις σ’ ένα αλλότινό σου…
Read more
«Άγιες Γραφές, γέροντα, είναι τα φύλλα της καρδιάς μου. Όλα τ’ άλλα φύλλα εγώ τα ξέσκισα» Σύμφωνα με τον συγγραφέα του, Νίκο Καζαντζάκη, ο «Τελευταίος Πειρασμός» συνιστά ένα προσωπικό φόρο τιμής σε μια απ’ τις μορφές που στάθηκαν καθοριστικές στη διαμόρφωση της σκέψης του: εκείνη του Χριστού. Μια αφιέρωση, μια κατάθεση ψυχής. Μα στον κόσμο…
Read more
«Εκείνη όμως τη μέρα, με την καταιγίδα που είχε σηκωθεί χωρίς να βρέξει, αναγκαστήκαμε με τη Σιμόν να φύγουμε απ’ τον πύργο και να το βάλουμε σα ζώα στα πόδια διασχίζοντας το εχθρικό σκοτάδι, με τα ρούχα μας χαμένα και τη φαντασία μας στοιχειωμένη. Λίγο αργότερα ξαναβρήκαμε τα ποδήλατά μας και μπορέσαμε να προσφέρουμε ο…
Read more
Ένα αφιέρωμα στο «Περί Τυφλότητος» του Ζοζέ Σαραμάγκου «“Πιθανότατα μόνο σ’ έναν κόσμο τυφλών τα πράγματα γίνονται αυτό που πραγματικά είναι”, είπε ο γιατρός. “Και οι άνθρωποι;”, ρώτησε η κοπέλα με τα σκούρα γυαλιά. “Και οι άνθρωποι το ίδιο, αφού δεν θα υπάρχει κανείς για να τους δει”». Βιβλίο-κολοσσός. Έργο που σε ξεγυμνώνει και σε…
Read more
Πρόσφατα σχόλια