«Είμαι μεγαλύτερος από σένα – γνωρίζω περισσότερα». Δυο φράσεις που συχνά μπορεί να συνοδεύουν η μία την άλλη, με τη δεύτερη να προκύπτει σαν «φυσικό επακόλουθο» της πρώτης. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί ν’ ακούσουμε έναν μεγαλύτερο να «συμβουλεύει» έναν νεότερο και να του υποδεικνύει τι «είναι σωστό» να κάνει, θέτοντας την «ανώτερη…
Read more
Τοξικός άνθρωπος: εκείνος που μεταδίδει δηλητήριο στους άλλους. Μπορεί να είναι θυμός, ή χλεύη, ή πικρόχολη διάθεση, ή μια γενικότερη αρνητική τοποθέτηση πάνω στα πράγματα. Η τοξικότητα είναι εξαιρετικά μεταδοτική. Από τη στιγμή που εισχωρεί μέσα σου διαδίδεται σε αστραπιαία ταχύτητα και μπορεί να σε καταλάβει ολόκληρο. Τα αποτελέσματά της είναι απρόβλεπτα και εξαρτώνται από…
Read more
Θα ήθελα να βρίσκομαι χαμένος στον θαυμαστό κόσμο ενός βιβλίου. Μα χάνομαι στον… θαυμαστό καινούργιο κόσμο που βλέπω να χτίζεται γύρω μας. Χάνομαι, αγανακτώ και απορώ. Απορώ διότι βλέπω μια κοινωνία με διχασμένους τους πολίτες της. Τους πολίτες που έχουν υπομείνει, ο καθένας με τον τρόπο του, τα γεγονότα της πανδημίας. Αναφέρομαι σε εκείνους που…
Read more
Υπάρχει ένας «ιός» που εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς στην επιφάνεια του πλανήτη ήδη απ’ τα παλιά, πολύ παλιά χρόνια. Δεν αναφέρομαι στον γνωστό με τον οποίο ασχολούμαστε την τελευταία διετία. Αν η φύση μιλούσε τη δική μας γλώσσα, αν τα δέντρα και τα ζώα είχαν λαλιά, θα έλεγαν πως το όνομα αυτού του καταστροφικού ιού…
Read more
Ξημέρωνε μια καθ’ όλα υπέροχη μέρα στην οδό Τερψιχόρης. Υπέροχη, αν εξαιρέσεις τη ζέστη, την υγρή ατμόσφαιρα που έκανε τα ρούχα να κολλάνε, τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων, τα νευρωτικά βλέμματα των περαστικών – και το γεγονός πως έβρεχε βατράχια. Στο φιλόξενο πανδοχείο της γειτονιάς, γωνία Τερψιχόρης και Ευτέρπης, η κυρία Φρόσω έπαιρνε αγανακτισμένη το πρωινό…
Read more
Υπάρχουν βιβλία που σε πιάνουν απαλά από το χέρι και μοιράζεστε παρέα μια ευχάριστη βόλτα στην ακροθαλασσιά. Θα λέγαμε πως οι περισσότεροι συγγραφείς επιδιώκουν αυτό ακριβώς: να μοιραστούν μαζί σου μια βόλτα στην ακροθαλασσιά που θα σου μείνει αλησμόνητη. Κι έπειτα υπάρχουν και κάποια βιβλία (σαφώς λιγότερα) που σε αρπάζουν, σε πετούν στη θάλασσα και…
Read more
Ερώτηση: «Που βρίσκεσαι τόσες μέρες, βρε Κούνελε;» Απάντηση (σε φωνή θαλασσοδαρμένου ναυτικού): «Στον κυκεώνα της θάλασσας σαλπάρω, στ’ ανοιχτά του πελάγους των Υποχρεώσεων, στο μάτι του Κυκλώνα της Δουλειάς! Εκεί, όπως γνωρίζεις, δεσπόζει ένα κακιασμένο Τέρας με σαγόνια που φτάνουν ως τον ουρανό επάνω, και στομάχι απύθμενο σαν άβυσσο! Ένα Τέρας που καταπίνει αμάσητα αρίφνητα…
Read more
«Διακηρύσσω την πεποίθησή μου ότι η τέχνη είναι το μεγαλύτερο εγχείρημα και η αληθινά μεταφυσική δραστηριότητα αυτής εδώ της ζωής.» Βρισκόμαστε στο έτος 1872. Ένας νεαρός γερμανός καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας δημοσιεύει το πρώτο του βιβλίο. Το βιβλίο φέρει τον φιλόδοξο τίτλο: «Η Γέννηση της Τραγωδίας μέσα από το Πνεύμα της Μουσικής» [Die Geburt der…
Read more
«Είναι αλήθεια πως δε βοήθησα ποτέ τον ήλιο να ανατείλει, μου φτάνει όμως που ήμουν παρών όταν το έκανε.» «Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα μου…
Read more
Ιστορίες από τον στρατό: Μια φορά κι έναν καιρό ο υπογράφων διένυε τη συναρπαστική στρατιωτική του θητεία στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Τρίπολης – μεταξύ άλλων. Για ένα διάστημα είχα αναλάβει την ευθύνη του ΚΨΜ – ήσυχες μέρες μακριά από σκοπιές και όπλα. Οι ώρες όμως περνούσαν αργά και βασανιστικά: όταν ο στρατός δεν σε μετατρέπει…
Read more
Πρόσφατα σχόλια