~ Λίγα πράγματα μπορούν να συγκριθούν με την ομορφιά μιας χαλαρής νυχτερινής βόλτας. Όταν περπατάς μόνος σου τις ύστερες εκείνες ώρες, όταν ο ήλιος έχει πέσει για τα καλά, εκεί που ο κόσμος δε γυρίζει πολύ, σε μέρη ήρεμα και σκοτεινά, οι αισθήσεις σου προσλαμβάνουν με πολύ διαφορετικό τρόπο τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Η σκέψη…
Read more
~ Παρατηρούσα το – σχεδόν γεμάτο – φεγγάρι στον ουρανό χθες βράδυ, εκεί, πέρα, στο χωράφι. Έστεκε ψηλά, περήφανο, λαμπερό, ανέδυε τη λάμψη του, και τα μαύρα σύννεφα παιχνίδιζαν γύρω του, σα να ήταν παιδιά του. Ακολουθώντας τους δικούς τους μουσικούς ρυθμούς, αρχαιότερους και απο τις πιο αρχαίες ιστορίες, περιτριγύριζαν το ολόγιομο ον, πέρναγαν απο…
Read more
~ Είναι αργά το απόγευμα και μετά βίας μπόρεσα να σηκωθώ απο το κρεββάτι μου, στο οποίο λιώνω όλη μέρα. Εγώ με τη γάτα μου μαζί. Ο χειμώνας που πέρασε με κούρασε όσο λίγοι, ο χειμώνας που ακολουθεί προβλέπεται να έχει ουκ ολίγα ζόρια, ε, τώρα βρίσκομαι στο ωραίο (και σπάνιο) εκείνο μεσοδιάστημα. Και προσπαθώ…
Read more
~ (leeeeet’s goooooooo!!!) Ωραία λοιπόν. Το ένα κουνέλι είναι ο τύπος που γράφει αυτό το blog, σωστά? Τα άλλα δύο κουνέλια ποιά είναι? Μα τι συμβαίνει επιτέλους?! …Ναι φίλε αναγνώστη, αυτό που σκέφτηκες είναι.: Αν πάρουμε το ένα κουνέλι και το βάλουμε μπροστά απο έναν καθρέπτη κρατώντας μια φωτογραφία ενός άλλου κουνελιού, και τους βγάλουμε…
Read more
~ Ναι λοιπόν, άλλο ένα όμορφο live τελείωσε. Και όπως βλέπετε η αφίσα του κρέμεται απο χθες στη ντουλάπα του δωματίου μου. Αν και εδώ που τα λέμε, η ουσία της φωτογραφίας δεν είναι η αφίσα, αλλά το metal αυτοκόλλητο που βλέπετε απο κάτω, που υπάρχει σ’ αυτή τη ντουλάπα απο τα βρεφικά μου χρόνια,…
Read more
~ Δέκα χρόνια είχα να σε δω, μα σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή… Ή πιο σωστά, ένα Σαββατόβραδο. Το αυριανό. Η βραδιά που ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας θα ερμηνεύσουν ξανά μαζί μετά απο δέκα χρόνια τα τραγούδια τους, τα τραγούδια που αγαπήσαμε, τα τραγούδια που ακόμα ακούμε και πονάμε, ακόμα ακούμε και γελάμε,…
Read more
~ Παραμύθια. Κι όμως, πόση αλήθεια κρύβουν μέσα τους. Ναι, ακόμα και εκείνα τα “παιδικά”, που διαβάζαμε μικροί. Ω, αυτά και αν είναι αληθινά. Κρίμα που στις σύγχρονες καρτουνίστικες εκδοχές τους έχουν ράψει και κόψει όλα τα καλά στοιχεία απο μέσα τους, αφήνοντας μόνο την γλυκανάλατη, “οικογενειακή” τους πλευρά να μας νανουρίζει με πρίγκιπες, πριγκίπισσες…
Read more
Μμμ, χθες έκανα μια όμορφη βουτιά σε παλιές και αγαπημένες μουσικές. Αμφιταλαντευόμουν για το αν θα πήγαινα να δω τους Gamma Ray, η μέρα ήταν κουραστική και γεμάτη, ο συναυλιακός χώρος μακριά, παρέα δεν είχα (το τελευταίο διόλου με απασχολεί, έπαιζε απλά τον ρόλο του επιπλέον κινήτρου: αν είχαμε βγάλει απο κοινού εισιτήρια με κανέναν…
Read more
~ Τα αγαπάμε. Είναι τα Goth Kids του South Park, και μπορεί η παρουσία τους στη σειρά να είναι μικρή, είναι όμως ξεχωριστή. Συνοψίζουν λίγο πολύ τα στερεότυπα του “γότθου”, με τον τρόπο που μόνο το South Park ξέρει να κάνει. “Η ζωή είναι μόνο πόνος”, λένε, πίνοντας τον καφέ τους, κατηγορώντας (που τους γέννησαν…
Read more
…και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Είδαμε και Νine Inch Nails λοιπόν, και κατά πάσα πιθανότητα κλείσαμε (?) το συναυλιακό μας καλοκαίρι με τον καλύτερο τρόπο. Δε θα πω πολλά. Ο ήχος ήταν απο τους καλύτερους που έχω ακούσει σε live, κρύσταλλο, και μάλιστα απο κείνα τα ακριβά κρύσταλλα, που αρέσκονται στο να…
Read more
Πρόσφατα σχόλια