Ήταν σχεδόν ειρωνικό. Η ίδια Ευρώπη που γέννησε στις αρχές του νέου αιώνα αξιοθαύμαστες νέες μορφές τέχνης και επέκτεινε τους πνευματικούς ορίζοντες της πέρα από τα συμβατικά όρια των καιρών, έμελλε να αναλωθεί, σε βαθμό αυτοκαταστροφικό, στην συμβατική – τόσο συμβατική – περιπέτεια ενός μάταιου πολέμου. Ο κόσμος είχε δώσει πνοή στον Πικάσο και τον…
Read more
Εισαγωγή: Σε μια κακόφημη συνοικία της Νέας Ορλεάνης… Ήταν μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα, μα στη Συνοικία των Κόκκινων Φώτων δεν είχαν ανάγκη από ήλιο. Τα φώτα που ξεπηδούσαν απ’ τα στενά και τα σοκάκια έβαφαν με ερυθρόχρωμες ακτίνες τους σκονισμένους δρόμους μέρα-νύχτα. Δρόμοι υγροί, νοτισμένοι, ξέχειλοι φτηνή επιθυμία και ξοδεμένες συνουσίες. Οι πόρνες της Συνοικίας…
Read more
« – Η δυστυχία μου είναι πως μοιάζω ακόμη πολύ με άνθρωπο. Θα’ θελα να ‘μουν κανονικό ζώο, σαν αυτή εδώ την κατσίκα». Ο Κουασιμόδος, σε μια από τις λιγοστές κουβέντες του. Εισαγωγή. Οι καμπάνες της Νοτρ Νταμ. Απ’ τα βάθη του Μεσαίωνα οι καμπάνες της Νοτρ Νταμ σκορπίζουν τον κρυστάλλινό τους ήχο. Και αν…
Read more
Ιστορία και ταινίες σταθμοί του Βωβού Κινηματογράφου [μέρος Ι]: Από τον Ζωρζ Μελιές στα ρωμαϊκά έπη Φαντάσου. Είναι Σάββατο βράδυ και έχεις βγει με την παρέα σου για σινεμά. «Τι λες για μια παλιά ταινία;», σε ρωτούν. Αμέ, γιατί όχι, σκέφτεσαι. Καιρός να ξεμουδιάσεις λίγο από την οθόνη του υπολογιστή. Φτάνοντας στον κινηματογράφο παρατηρείς το…
Read more
Σε αναζήτηση της Ουτοπίας Από τα παλιά χρόνια η τέχνη συσχετιζόταν με την Ουτοπία. Αποκαλύπτοντας ένα παράθυρο σε έναν άλλο κόσμο, ξεδιπλωμένο ενίοτε ανάμεσα στα τέσσερα όρια του καμβά, ο ρόλος της τέχνης ήταν συνάμα αισθητικός και απελευθερωτικός. Όσο πλημμύριζε τις αισθήσεις με κάποια ιδέα εκείνης της αρχέγονης Ομορφιάς, άλλο τόσο ενέπνεε σκέψεις που αποζητούσαν…
Read more
«Κάποιες φορές βλέπεις στον ύπνο σου πως πέφτεις. Τρία πράγματα μπορούν να συμβούν τότε. Το πρώτο είναι να πέσεις – και η πτώση είναι επώδυνη. Το δεύτερο είναι να ξυπνήσεις – και να συνειδητοποιήσεις τότε πως ονειρευόσουν…» «Και το τρίτο;» «Το τρίτο είναι να πετάξεις. Γιατί πέφτοντας μαθαίνεις να πετάς». Εισαγωγή Πάμε πίσω στα Nineties.…
Read more
Πρόταση. Απόψε και το Σαββατοκύριακο διεξάγεται στο Θησείο για δεύτερη χρονιά η έκθεση κόμικς “Με Πενάκι και Σκαπάνη”, στο κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Ο χώρος είναι πολύ όμορφος, μέσα στο πράσινο, βρίσκεται δίπλα στον σταθμό του Θησείου και η είσοδος είναι ελεύθερη. Συμμετέχω και ο ίδιος με ορισμένες εικονογραφήσεις μου – η “Αλίκη” της εικόνας…
Read more
“Περιμένοντας τον Γκοντό” – Σκηνή από την πρώτη παράσταση του 1953. Δύο άντρες κάθονται στη σκιά ενός αποσκελετωμένου δέντρου. Περιμένουν έναν γνωστό τους. Μα αυτός δεν έρχεται. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Ώρες. Μέρες. Θέλουν να φύγουν, μα δεν μπορούν – γιατί περιμένουν το γνωστό τους. Και στο μεταξύ συζητάνε. Ανταλλάσσουν διαλόγους όπως ο…
Read more
Τα άλλα βιβλία. Μια εισαγωγή. Υπάρχουν βιβλία που ξεχειλίζουν γοητεία και χάρη. Βιβλία που σε συνεπαίρνουν με την πλοκή τους, ταυτίζεσαι με τους ήρωες τους, ταξιδεύεις ανέμελα κατά μήκος των σελίδων τους. Βιβλία που διαβάζεις μονορούφι για να δεις τι θα γίνει στην επόμενη σελίδα. Βιβλία ιδανικά για αναπόληση, πλούσια σε υψηλές ιδέες, σύντροφοι γλυκών…
Read more
“Τι εξαίσια μέρα! Το απέραντο πάρκο λιγοθυμάει κάτω από το καυτό μάτι του ήλιου, όπως η νεότης κάτω από την κυριαρχία του Έρωτος. Η καθολική έκστασις των πραγμάτων δεν εκφράζεται με κανέναν θόρυβο· ως και τα νερά μοιάζουν αποκοιμισμένα. Αντίθετα από τις ανθρώπινες γιορτές, εδώ εκτυλίσσεται ένα σιωπηρό όργιο. Θα έλεγε κανείς ότι ένα φως,…
Read more
Πρόσφατα σχόλια