“However vast the darkness, we must supply our own light.” Stanley Kubrick Ήθελε, μικρός, να γίνει ντράμερ. Συγκεκριμένα ντράμερ της τζαζ. Πράγμα καθόλου εύκολο, καθώς η τζαζ απαιτεί υψηλές ικανότητες συγχρονισμού και αυτοσχεδιασμού ταυτόχρονα. Μα ο μικρός Στάνλεϊ αντιμετώπιζε την πρόκληση ως κάτι θετικό. «Ας φαίνεται δύσκολο σε κάποιους», μπορεί να σκεφτόταν, ενώ τα μάτια…
Read more
Μέσα στη γη, σε μια τρύπα, ζούσε κάποτε ένα χόμπιτ… Ίσως μία από τις πιο χαρακτηριστικές εισαγωγές βιβλίων που γράφτηκαν ποτέ. Ένα έργο το οποίο χάραξε τις γενιές που το διαδέχτηκαν και σφράγισε την ιστορία τόσο της νεανικής, όσο και της φανταστικής λογοτεχνίας. Ήταν εξάλλου το βιβλίο που αποτύπωσε για πρώτη φορά με περίτεχνα γράμματα…
Read more
«Γεννηθήκαμε στη Γη σαν είδος… Μα δεν είμαστε προορισμένοι να πεθάνουμε σε αυτή». Χθες βράδυ εξόρμησα από το λαγούμι μου με προορισμό το διάστημα. Να το πω αλλιώς – είδα το “Interstellar”, τη νεότερη ταινία του Christopher Nolan. Μπαίνοντας στην κινηματογραφική αίθουσα γνώριζα μόνο πως είχε ως θέμα της την «καταστροφή του κόσμου» και την…
Read more
Καθώς ξημέρωνε η δεκαετία του 1920, κι ενώ σκόρπιζαν ακόμα οι στάχτες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μια ζωηρή ανησυχία είχε κατακλύσει τα δημιουργικά ευρωπαϊκά στρώματα. Ο κινηματογράφος είχε μόλις διανύσει το παιδικό του στάδιο και εισερχόταν σε μια ξέφρενη εφηβεία. Τότε ήταν που αντήχησε, σα φτερούγισμα νυχτερίδων πάνω από την πόλη, το κίνημα του Γερμανικού…
Read more
Ήταν 1972 όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους το “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι”, σε σκηνοθεσία Bernardo Bertolucci. Η ταινία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σε ουκ ολίγες χώρες και έγινε αντικείμενο συζητήσεων και διαξιφισμών που διήρκεσαν μήνες και μήνες. Δεν ήταν λίγες οι χώρες στις οποίες το φιλμ λογοκρίθηκε, με την λογική πως απεικονίζει “πορνογραφικές” σκηνές. Στη χώρα μας…
Read more
Η δεκαετία του 30 όδευε προς το ζοφερό της φινάλε, ο κόσμος έβλεπε τα σύννεφα του πολέμου να τον εγκολπώνουν σε έναν ασφυκτικό κλοιό, και στη διάπυρη Βρετανία ένας σκηνοθέτης ετοιμαζόταν να κάνει το άλμα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Είχε ένα χαρακτηριστικό τρόπο βαδίσματος και μία ακόμα πιο χαρακτηριστική προφορά – μιλούσε αργά, τονίζοντας…
Read more
Η αυλαία πέφτει. Τα φώτα χαμηλώνουν, η μουσική παύει να ηχεί, ο κόσμος φεύγει. Έξω τα πεζοδρόμια είναι υγρά, πνιγμένα στις σκιές. Μες στη σιγαλιά αντιλαλεί ένα εκκρεμές. Η ώρα έφτασε. Ναι, η ώρα έφτασε για το συγκεκριμένο αφιέρωμα! Επιθυμούσα καιρό να καταπιαστώ με αυτό – έπρεπε όμως να ωριμάσουν πρώτα οι συνθήκες. Αφενός ήταν…
Read more
~ Φαντάσου να ξυπνάς μια μέρα χωρίς καθόλου διάθεση. Βγαίνεις έξω με νεύρα, δουλεύεις με υπερένταση, τσακώνεσαι με κόσμο. Το απόγευμα και το βράδυ αισθάνεσαι πως δεν έχεις όρεξη για τίποτα – σκοτώνεις λοιπόν τον χρόνο σου, αφήνοντας τις ώρες να περάσουν, μέχρι να έρθει η στιγμή που πέφτεις για ύπνο. Ένα αίσθημα κενού σε…
Read more
Επιστροφή στο παρελθόν για άλλη μια φευγάτη ανάρτηση, το δεύτερο μέρος της τιτανομαχίας ανάμεσα στην δεκαετία του ’80 και στο σήμερα! Το πρώτο μέρος του αφιερώματος βρήκε τις δύο εποχές ισόπαλες με σκορ 6-6. Αυτό είναι το δεύτερο και τελικό μέρος του αγώνα, τώρα θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα! Και αν βρίσκεστε εδώ από σπόντα και…
Read more
Πρόσφατα σχόλια