Η φωτογραφία που βλέπετε προέρχεται από γλάστρα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Πριν δυο βδομάδες είδα με ευχάριστη έκπληξη πως φιλοξενούσε δυο μικροσκοπικά αυγουλάκια και μια χαρούμενη περιστέρα από πάνω που τα κλωσούσε! Και, για δες, τα αυγά παραχώρησαν τη θέση τους σε δυο μικρά πουλάκια. Δεν θα μπορούσε να είχε μπει με πιο ταιριαστό…
Read more
Ομολογώ περίμενα κάπως πιο ρομαντικό το “φθινοπωρινό πρωτοβρόχι”! Ποτάμια οι δρόμοι, θα τους ζήλεψαν σίγουρα οι εκπρόσωποι του “Ποταμιού” (κρίνοντας από τα χθεσινά τους ποσοστά). Κόσμος απορημένος να γυρνά, κάποιοι δίχως ομπρέλα, όλοι με την ίδια σκέψη: “τι στο διάολο, μέχρι χθες βράδυ σκάγαμε στη ζέστη!”. Περπατούσα έξω και ανάσαινα μ’ ευχαρίστηση τη βροχινή ατμόσφαιρα.…
Read more
Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα. Μα τάχα εμείς παντοτινά τ’ άφταστα θα ζητούμε; Βάλτε να πιούμε… Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει. Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι. Μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;…
Read more
Απ’ το ημερολόγιο του κούνελου, Τετάρτη κάπου στο πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη. Λίγες μέρες πριν το Πάσχα. Ήταν ένα συννεφιασμένο πρωινό που μόνο άνοιξη δε θύμιζε. Είχα ξεμυτίσει απ’ τη φωλιά μου και γύριζα εδώ κι εκεί, όταν παρατήρησα μια γυναίκα που περπατούσε κρατώντας ανοιγμένη πάνω απ’ το κεφάλι της μια ομπρέλα. Όλα καλά ως…
Read more
Σαν τα χιόνια… έκφραση συνδεδεμένη με εκείνο που δε βλέπουμε συχνά και μας εκπλήσσει ευχάριστα με την παρουσία του. Ε λοιπόν, η Τετάρτη, 11 του Φλεβάρη, έμελλε να είναι τέτοια: μια μέρα ασυνήθιστη, σχεδόν παράδοξη, μα ταυτόχρονα ιδιαίτερη. Μια μέρα βαμμένη στο άσπρο του χιονιού και το πολύχρωμο του πλήθους. «Την πιο κρύα μέρα του…
Read more
Έφυγα απ’ τη δουλειά νωρίς. Έξω η βροχή μου επιφύλασσε ψυχρή υποδοχή. Έφτασα στον σταθμό με το ποδήλατο, μουσκεμένος και λαχανιασμένος. Ενώ περίμενα το τρένο, παρατηρούσα τους κυματισμούς της βροχής στον αέρα – έμοιαζαν σχεδόν με χιόνι. Απόλαυσα το γκρίζο τ’ ουρανού – παρεξηγημένο χρώμα, ταυτισμένο με την αρνητική διάθεση, τη μετριότητα και την αναποφασιστικότητα.…
Read more
«Γεννηθήκαμε στη Γη σαν είδος… Μα δεν είμαστε προορισμένοι να πεθάνουμε σε αυτή». Χθες βράδυ εξόρμησα από το λαγούμι μου με προορισμό το διάστημα. Να το πω αλλιώς – είδα το “Interstellar”, τη νεότερη ταινία του Christopher Nolan. Μπαίνοντας στην κινηματογραφική αίθουσα γνώριζα μόνο πως είχε ως θέμα της την «καταστροφή του κόσμου» και την…
Read more
Τέλη Ιουλίου. Ένας μήνας πριν. Βαδίζω άτσαλα σε άμμο που αχνίζει, ο ήλιος ζεματάει, η ζέστη κολλάει πάνω μου σα δυσάρεστη ανάμνηση. Μια οικογένεια τουριστών, μαμά, μπαμπάς, παιδιά, προχωρούν εμπρός μου – μάλλον Γάλλοι. Προσπαθώ διακριτικά να τους ξεπεράσω, ελπίζοντας να μη πιάσουν καλύτερη θέση από μένα. Σκέφτομαι τότε πόσο χαζό ακούγεται αυτό – αν…
Read more
Κάποιες μέρες ξημερώνει, έχεις όλο το χρόνο στη διάθεση σου και θες να βγεις να περπατήσεις… Όχι να πας για καφέ, ή να ψωνίσεις, ή να δεις κάποιο φίλο, ή οτιδήποτε. Να κάνεις τη βόλτα σου, μόνος. Κατεβαίνεις κέντρο, περπατάς, γυρνάς Μοναστηράκι, Πλάκα… παρατηρείς τον κόσμο, αφήνεσαι στους ήχους, τα χρώματα, την κίνηση των περαστικών.…
Read more
Αγαπητό αναγνωστικό μου κοινό. Λαέ της Ελλάδος. Μία νέα εποχή έρχεται για όλους μας. Μια εποχή με σημαία την ελπίδα. Τη χαρά. Το όνειρο. Αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα για τις επερχόμενες εκλογές. Καθώς έβλεπα, αριστερά και δεξιά μου, κόσμο και κοσμάκη, γνωστούς και άγνωστους, συγγενείς, φίλους και εχθρούς, να δηλώνουν υποψηφιότητα, σκέφτηκα: Γιατί όχι και…
Read more
Πρόσφατα σχόλια