Αυτό είναι ένα μικρό διήγημα του Άντον Τσέχωφ, γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα διήγημα το οποίο θα δημοσιευόταν πρωτοσέλιδο σε κάθε εφημερίδα, κάθε σχολικό βιβλίο, κάθε μορφής επιμορφωτικό έντυπο, παντού και συνεχώς – αν ζούσαμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Θα το βλέπαμε τοιχοκολλημένο έξω από γραφεία επιχειρήσεων και θα συνόδευε κάθε αξιοπρεπές…
Read more
Δουλειά Μετράς τις ώρες. Οι δείκτες στο ρολόι μοιάζουν γίγαντες με πέτρινα ποδάρια. Κρέμεσαι απ’ τη ράχη τους σαν ναυαγός στο νησί του Κύκλωπα. Απόδραση! Γλυκιά απόδραση! Κάθε ώρα που περνά, κάθε πάτημα του γίγαντα, ξεφυσούν αέρα στο αερόστατο της σκέψης σου. Και υψώνεσαι όλο και ψηλότερα, περιμένοντας να πετάξεις πώς και πώς. Μα τα…
Read more
«Σήμερα, όπως και πάντα, όλοι οι άνθρωποι κατατάσσονται σε δυο κατηγορίες: σε δούλους και ελεύθερους. Όποιος δεν έχει για τον εαυτό του τα δύο τρίτα της μέρας του, είναι δούλος, ό,τι και να είναι: πολιτικός, έμπορος, υπάλληλος, επιστήμονας.» Φρίντριχ Νίτσε [από το «Ανθρώπινο, πάρα πολύ Ανθρώπινο»] Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο από την έννοια του…
Read more
“Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από ανήσυχα όνειρα, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε πελώρια κατσαρίδα. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα πάνω στη σκληρή ράχη του που ‘μοιαζε με πανοπλία και είδε, όταν σήκωσε λιγάκι το κεφάλι, την τουρλωτή, καφετιά κοιλιά του, που ήταν χωρισμένη σε σκληρές, καμπυλωτές δίπλες και μόλις συγκρατούσε τα σκεπάσματα για…
Read more
Πρόσφατα σχόλια