Αρχίζω με την απαραίτητη Καλή Χρονιά – και δίχως περιττές εισαγωγές μπαίνω στην ουσία. Η μιζέρια περισσεύει γύρω μας. Όμως εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο… μπορείς να κάνεις ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση – και τη νέα χρονιά να ξαποστείλεις τη μιζέρια στη λακκούβα της. Ας γίνει ο νέος χρόνος, ο χρόνος που…
Read more
Το βλέπεις αυτό το οροπέδιο που απλώνεται μπροστά σου; Βλέπεις τις απόκρημνες κορφές και τους γκρεμούς; Ίσως η ζωή σε πετάξει ξαφνικά σε ένα τέτοιο σκηνικό και σου πει «περπάτησε!» Και συ θ’ αντικρίσεις, ζαλισμένος, το αφιλόξενο τοπίο και θα νιώσεις αποθαρρυμένος. «Πως θα τα καταφέρω;», ίσως σκεφτείς. «Το έδαφος είναι σκληρό, ο καιρός άγριος,…
Read more
Περίμενε εδώ και πολλές ώρες το τρένο. Ίσως ήταν μέρες, ίσως εβδομάδες. Ήταν δύσκολο να πει – ο χρόνος φαινόταν να έχει σταματήσει εδώ μέσα. Καθόταν σε μια θέση και παρατηρούσε με ενδιαφέρον τον κόσμο γύρω του. «Δες πόσο καλοφτιαγμένος είναι αυτός ο σταθμός αναμονής», σκεπτόταν. «Τι όμορφες που είναι αυτές οι θέσεις με το…
Read more
“Περιμένοντας τον Γκοντό” – Σκηνή από την πρώτη παράσταση του 1953. Δύο άντρες κάθονται στη σκιά ενός αποσκελετωμένου δέντρου. Περιμένουν έναν γνωστό τους. Μα αυτός δεν έρχεται. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Ώρες. Μέρες. Θέλουν να φύγουν, μα δεν μπορούν – γιατί περιμένουν το γνωστό τους. Και στο μεταξύ συζητάνε. Ανταλλάσσουν διαλόγους όπως ο…
Read more
Πρόσφατα σχόλια