Καθώς οδεύουμε πια στην καρδιά της θερινής περιόδου, κι ενώ τα τζιτζίκια παραδίδουν καθημερινό ρεσιτάλ και η ζέστη χτυπάει κόκκινο, λέω να πάρουμε μια ανάσα και να κλείσουμε τις παρουσιάσεις μας για το φετινό καλοκαίρι με αυτό εδώ το κείμενο. Ένα κείμενο δροσερό και τραγανό σαν φέτα καρπουζιού, που θα μας ταξιδέψει σε κάποια παραλία…
Read more
Το αποψινό μας κείμενο – το τελευταίο λογοτεχνικό αφιέρωμα για το καλοκαίρι – θα μας ταξιδέψει μερικές δεκαετίες πίσω: στα χρόνια μεταξύ της δεκαετίας του 50 και του 60, καταμεσής της Αθήνας των καιρών. Μιας πόλης σε διαδικασία μεταμόρφωσης, ανάμεσα στο Παλαιό και το Μοντέρνο. Αφηγητής είναι ο Νίκος Τσιφόρος. Μέσα από τη δική του ματιά…
Read more
Ελάχιστοι πίνακες στην ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής κατορθώνουν να μεταδώσουν τόσο πειστικά τη διάθεση, τον αέρα και το άρωμα της εποχής τους… Τα πανέμορφα έργα του Παύλου Μαθιόπουλου απεικονίζουν το αθηναϊκό κέντρο, στο μεταίχμιο δύο αιώνων… Η χρονολογία δημιουργίας τους καλύπτει τα τελευταία χρόνια του 19ου και τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Ο Μαθιόπουλος…
Read more
Πρόκειται για έναν από τους πιο ξακουστούς πίνακες στην ιστορία της ελληνικής ζωγραφικής. “Τα Κάλαντα” του Νικηφόρου Λύτρα. Ένα έργο που μας έρχεται από το 1872, σχεδόν 150 χρόνια πριν. Από τις περιπτώσεις εκείνες που μια εικόνα μιλάει όσο χίλιες λέξεις – τα “Κάλαντα” συνιστούν παράθυρο σε μια άλλη εποχή και έχουν συζητηθεί όσο λίγοι…
Read more
~ Βράδυ Βράδυ Παρασκευής, 16 Νοέμβρη. Ο Χάρης είχε μαζευτεί σε μια σκοτεινή γωνιά του κτιρίου, στο πάτωμα κουλουριασμένος, φοβισμένος. “Όλα θα τελειώσουν σύντομα, σύντομα όλα θα τελειώσουν…”, σιγοψιθύριζε, ξανά και ξανά, προσπαθώντας να καθησυχάσει τον εαυτό του. Έπαιρνε βαθιές ανάσες. Φοιτητές περνούσαν μπροστά του, βιαστικοί, ανάστατοι, έτρεχαν εδώ κι εκεί, σκορπούσαν προς διάφορες κατευθύνσεις.…
Read more
~ Αν κάποιος μου έλεγε να περιγράψω την τωρινή γενιά μας με όσο το δυνατόν λιγότερες και πιο χαρακτηριστικές λέξεις ή φράσεις, θα επέλεγα τα εξής: Γενιά της οικονομικής κρίσης. Των χαμηλών μισθών και της ανεργίας. Γενιά μπλεγμένη στο παγκόσμιο δίχτυ του αδηφάγου, σαν την αράχνη στον ιστό, ανταγωνισμού για κοινωνική ανέλιξη. Του διαδικτύου. Των κινητών. Των…
Read more
Ξημέρωμα Πέρα απο την μικρή πλατεία του χωριού αντηχεί ο ρυθμικός ήχος της καμπάνας της Εκκλησίας. Ήταν νωρίς ακόμα για να φέξει. Ο Κωστής είχε ανήσυχο ύπνο, πνιγμένο σε όνειρα που δε θυμάται πια, όνειρα για μια πολιτεία μακρινή. Το πατζούρι τρίζει γκρινιάρικα στον ρυθμό του φθινοπωρινού αέρα. Ο Κωστής δε θέλει να πάει στο…
Read more
Πρόσφατα σχόλια