«Πόσο λίγο ξέρετε την ευτυχία των ανθρώπων, εσείς, βολεμένοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι! Γιατί η ευτυχία και η δυστυχία είναι αδερφές και μάλιστα δίδυμες, που είτε μεγαλώνουν μαζί είτε, όπως συμβαίνει σε σας, μένουν μικρές!» Ναι, ήταν ο Νίτσε εκείνος που είπε πρώτος αυτό το “ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό”. Και σε αυτή…
Read more
Γνώση! Αλήθεια! Λογική! Υπέροχες λέξεις που ο άνθρωπος έχει ξεφτιλίσει επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της Ιστορίας του. Ζώντας στα χρόνια του αισιόδοξου και θετικιστικού 19ου αιώνα, ο Φρίντριχ Νίτσε εξαπέλυε επιθέσεις απέναντι στον πολιτισμό των καιρών του που έμοιαζαν παράταιρες. Μα δεν προοδεύει διαρκώς το ανθρώπινο είδος; Δεν εξελίσσεται η γνώση; Δεν θα μας ωθήσει…
Read more
Ένας κόσμος που περιέχει πολλούς κόσμους «Κοιτάξτε εκείνο το βουνό! Εκείνο το σύννεφο! Τι είναι «πραγματικό» σ’ αυτά; Για προσπαθήστε να αφαιρέσετε το φάντασμα και κάθε ανθρώπινη συμβολή απ’ αυτά, νηφάλιοι φίλοι μου! Αχ, αν το μπορούσατε! Αν μπορούσατε να ξεχάσετε την καταγωγή σας, το παρελθόν σας, το δημοτικό σχολείο σας – όλη την ανθρώπινη…
Read more
Ένα μεγάλο αφιέρωμα στη σκέψη και τη φιλοσοφία του Φρίντριχ Νίτσε [μέρος Ι] «Ο άνθρωπος που δεν θέλει ν’ ανήκει στη μάζα χρειάζεται μόνο να πάψει να είναι βολικός απέναντι στον εαυτό του· να ακολουθεί τη συνείδησή του, η οποία του φωνάζει: “να είσαι ο εαυτός σου – όλα αυτά που τώρα κάνεις, σκέφτεσαι, επιθυμείς,…
Read more
Περάστε, αγαπητοί! Περάστε στο όμορφο Λαγούμι μας, που άνοιξε ξανά τις πόρτες του για σας… Ένα πράγμα μόνο σας παρακαλώ: αφήστε τη λογική σας έξω, μη την πάρετε μαζί σας. Και μαζί με αυτήν πετάξτε στα σκουπίδια, για λίγο έστω, όλα όσα σας έχουν μάθει σε αυτόν τον κόσμο των ανθρώπων – που όσο λογικός…
Read more
«Έκανα λοιπόν όλο αυτό το μακρινό ταξίδι, μονάχα για να ανακαλύψω πάλι εκείνο από το οποίο δραπέτευσα μακριά;»… Πωλ Γκωγκέν Όλοι αναζητούμε κάποια μορφή απόδρασης. Όσο προσκολλημένοι και αν είμαστε στην πραγματικότητα του κόσμου που ζούμε, άλλο τόσο ρίχνουμε κλεφτές ματιές σε εκείνα που μπορούν να μας ταξιδέψουν σε κάποια άλλη μορφή πραγματικότητας. Θες γιατί ο…
Read more
Το Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανοίγει ξανά μετά από καιρό τις δρύινές του πόρτες. Και, για δες, η κατάσταση στο εσωτερικό του είναι χαοτική: σωροί από βιβλία, μπερδεμένες σημειώσεις, πεταμένα χαρτιά, διάδρομοι που ξεκινούν από παντού για να καταλήξουν κάπου και πόρτες που ανοίγουν κάπου για να καταλήξουν πουθενά. Μα δεν παύει να είναι ένας κόσμος…
Read more
“Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που πότε δεν ζήσαμε, κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…” Με αυτά τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη ανοίγουν οι πύλες της αποψινής μας λογοτεχνικής εισχώρησης στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας. Και, για δες, σήμερα τα φώτα είναι χαμηλότερα απ’ το συνηθισμένο. Μοιάζει λες και βαδίζεις σ’ ένα αλλότινό σου…
Read more
Το φως της μέρας φεύγει· η σκόνη της καθημερινότητας μαζί της· και τα φώτα στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανάβουν για άλλη μια φορά. Μικρά, θερμά φώτα που τρεμοπαίζουν παιχνιδιάρικα, τέτοια που αποκαλύπτουν πάντα λιγότερα από εκείνα που φαντάζεσαι – γιατί στον κόσμο του βιβλίου η φαντασία είναι σημαντικότερη από την άμεση αίσθηση. Και αν η…
Read more
Art by Banksy Ζούμε στην εποχή του εντυπωσιασμού – ίσως πάντα ήταν έτσι, δεν ξέρω. Σίγουρα όμως μετράει εκείνο που τραβάει εύκολα το βλέμμα – εκείνο που καρφώνεται μεμιάς στη σκέψη. Από τον επιδεικτικό ναρκισσισμό των κοινωνικών δικτύων (με τις ατελείωτες πόζες και την έμφαση στην εικόνα ή το σλόγκαν, όχι την πληροφορία) στους κραυγαλέους…
Read more
Πρόσφατα σχόλια