“Is there anybody out there?…” Αυτοί οι στίχοι έχουν στοιχειώσει τη γενιά μας. Στίχοι χαραγμένοι με μαύρο μαρκαδόρο σ’ ένα κατάλευκο Τείχος, άσπρο σαν την παχύρευστη ομίχλη της σιωπής. Κι εκεί, πίσω απ’ το συμπαγές οχύρωμα των τούβλων, αντηχεί (ίσα που ακούγεται) μια ψιλή φωνή. Η φωνή κάποιου που ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια, ασφαλισμένος…
Read more
Από το βιβλίο του Πρίμο Λέβι: «Εάν Αυτό Είναι ο Άνθρωπος» “Το όνομά μου είναι 174 517. Μας βάφτισαν· για όλη την υπόλοιπη ζωή μας θα έχουμε το νούμερο χαραγμένο στο αριστερό μας μπράτσο.” Ο τίτλος της αποψινής παρουσίασης μοιάζει σαν όνομα παιδικής έκθεσης. Μα είναι μια πραγματικότητα από την οποία μας χωρίζουν μόνο δυο…
Read more
Κάθε φασισμός γεννιέται μέσα από την κρίση, τη φτώχεια, την ανεργία και το άγχος. Η κομματική του συνιστώσα δεν αποτελεί παρά το επίσημό του προσωπείο – μα πίσω από το προσωπείο ενεδρεύει πάντα το ίδιο τέρας με τα πολλαπλά κεφάλια. Και αν έχει ένα κεφάλι λιγότερο… το τέρας παραμένει. Ένα τέρας που αντλεί δύναμη από…
Read more
«Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι ακόμα σε οργασμό» – Μπέρτολτ Μπρεχτ Ο λόγος για ένα τραγούδι. Συμπεριλαμβανόταν σε μια συλλογή με ιστορικά και σπάνια αμερικάνικα τραγούδια, που ηχογραφήθηκαν στη διάρκεια των δεκαετιών του 30 και του 40. Την είχα ξετρυπώσει κάπου στα άδυτα του διαδικτύου, σαν…
Read more
Εκατό μικροί φασισμοί άραγε συνθέτουν ένα μεγάλο φασισμό; Ας διευκρινίσω όμως τι εννοώ με τα επίθετα «μικρός» και «μεγάλος». Ο «μικρός, καθημερινός φασισμός», όπως τον φαντάζομαι, είναι όλες εκείνες οι καθημερινές πράξεις ή συνήθειες που μας φέρνουν εγγύτερα σε μια κατάσταση απανθρωποίησης. Εκείνα τα μικρά πράγματα που προσθέτουν κι από ένα τούβλο στον Μεγάλο Τοίχο…
Read more
Το φαινόμενο της ιστορικής ανάδυσης του φασισμού στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου αποτελεί διαχρονικό θέμα αναλύσεων και μελέτης. Το προεξέχον ερώτημα που ξεπροβάλλει πάντα στον πυρήνα κάθε συζήτησης είναι το εξής: πως είναι δυνατόν καθεστώτα τόσο σκληροπυρηνικά να αναδείχτηκαν εντός ανεπτυγμένων κοινωνιών, που κάθε άλλο παρά οπισθοδρομικές υπήρξαν; Πως είναι δυνατόν ο φασισμός να άγγιξε τόσο…
Read more
art by Banksy Γίνεται πολύς λόγος για ελπίδα (ή την απουσία της) αυτές τις μέρες. Μα προτού καταπιαστώ με αυτό, ας αναφερθώ σε κάτι άλλο, φαινομενικά διαφορετικό. *** “Εσύ λοιπόν είσαι ικανοποιημένος με τα εθνικά θέματα;”. Έτσι με ρώτησε χαμογελώντας ένας γνωστός από τον εργασιακό χώρο, ο οποίος μου αποκάλυψε πως είχε ψηφίσει Χρυσή Αυγή. Η…
Read more
«Όταν ακούμε κάποιο φασίστα, οποιασδήποτε απόχρωσης, να βγάζει κήρυγμα για την “τιμή του έθνους” (αντί για την τιμή του ανθρώπου), για τη “σωτηρία της αγίας οικογένειας και της φυλής” (αντί της κοινωνίας και της εργαζόμενης ανθρωπότητας) · όταν φουσκώνει και κορδώνεται κι έχει το ρύγχος του γεμάτο συνθήματα, τότε ας τον ρωτήσουμε δημοσία, ήρεμα και…
Read more
“O μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει” Βίλχελμ Ράιχ, “Άκου Ανθρωπάκο” Τον καιρό αυτό διεξάγεται η δίκη της Χρυσής Αυγής. Μια παράφορη εθνικιστική οργάνωση με εγκληματικό παρελθόν, που εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή σχεδόν από το πουθενά για να διακηρύξει…
Read more
«Σκέψου – Δεν Είναι Παράνομο Ακόμα». Έτσι έγραφε ένα προεκλογικό χαρτί του νεοναζιστικού, λαϊκίστικου μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Ήταν πεταμένα πολλά χαρτιά σαν αυτό στο δρόμο, πλάι στα σκουπίδια, γύρω από τους βόθρους. Το σύνθημα καλούσε τον κόσμο να «σκεφτεί», μα ουσιαστικά επικαλούνταν το συναίσθημα του, προβάλλοντας το πιασάρικο κλισέ του «παρανόμου» – το οποίο…
Read more
Πρόσφατα σχόλια