Tag: tom waits

Enter the rabbit's lair...

Η ιστορία του Tom Waits… μέρος 3: Σκυλιά της Βροχής

  Τέλος δεκαετίας 70. Μεταβατική περίοδος. Τα ερωτηματικά είχαν επιστρέψει – και σκόρπιζαν σαν παγερή βροχή. Το τοπίο είχε θολώσει και ο ορίζοντας θαβόταν στην ομίχλη. Και μια κακή σκιά τον ακολουθούσε όπου κι αν πήγαινε. Η προοπτική μιας ακόμα περιοδείας προκαλούσε δυσφορία στον Waits. «Να βγεις πάλι στον δρόμο για οχτώ μήνες, να στέκεσαι…
Read more

Η ιστορία του Tom Waits… μέρος 2: Blue Valentines

Ήταν ένας νέος παράταιρος με το πνεύμα των καιρών του. Έμοιαζε με κάποιον ξοδεμένο Φρανκ Σινάτρα, όταν έχουν πια σβήσει τα φώτα και μαζί με αυτά η λάμψη του αμερικάνικου ονείρου. Λυμένη γραβάτα, φορεμένο στραβά καπέλο, ένα τσιγάρο στο χέρι, η κιθάρα στο άλλο. Έμοιαζε με κάποιον μπαρουτοκαπνισμένο μπίτνικ της δεκαετίας του 50 – μια…
Read more

Η Ιστορία του Tom Waits… μέρος 1: Τα πρώτα χρόνια

“We’ll laugh at that old bloodshot moon in that burgundy sky” Απόψε παρουσιάζω μια σειρά κειμένων που χρωστάω στον εαυτό μου εδώ και πολλά χρόνια. Μοιάζουν με αφιερώματα – στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κατάθεση αγάπης για έναν από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Η ιστορία του Τομ Γουέιτς… δοσμένη με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μια παρουσίαση…
Read more

Στου Φιλοπάππου

Πρωινό Σαββάτου και ο μικρός εκείνος ανήσυχος δαίμονας ψιθύρισε στ’ αυτί μου: “εμπρός, πάρε το βιβλίο σου κάνε μια βόλτα. Θα απαλύνει τις όποιες αρνητικές σκέψεις”. Πήρα το ποδήλατο λοιπόν, αδιαφορώντας για το ξεφουσκωμένο λάστιχο, και τράβηξα για τον λόφο του Φιλοπάππου. Σκοπός μου να βρω μια ιδανική σκιά να ξαποστάσω και να διαβάσω το…
Read more

Μαρτιάτικη Νάρκη

To ημερολόγιο δείχνει πως μπήκε τυπικά η άνοιξη. Μα, για δες, στα λημέρια μας ο χρόνος κυλάει με τους δικούς του ρυθμούς. Και αν ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να ξεπροβάλλει απ’ τις εστίες και ν’ ανοίξει τα παράθυρα, ο ίδιος αισθάνομαι το αντίθετο. Θέλω φωτιά, θέλω κουβέρτα, θέλω έξω να βρέχει. Θέλω ο χρόνος…
Read more

The Night Does Funny Things Inside a Man

# Έχε γειά λοιπόν κορίτσι. Κορίτσι που στα μάτια σου σκορπούσε ζωηρά τις αχτίδες του ο ήλιος. Ο δρόμος με καλεί ξανά μπροστά και ο δρόμος μου είναι μοναχικός. Για λίγο τον διαβήκαμε μαζί, για λίγο ο προορισμός έπαυε να έχει σημασία. Αρκούσε η διαδρομή μαζί σου. Για λίγο μόνο ο κόσμος όλος συνωμότησε για…
Read more